Yalancýyým ben... Hem de az buz deðil; Kocaman bir yalancý...
Yýllar yýllar evvel Bir hayal kurardým ben Hep bir evim olsun diye... Aslýnda sýrf bana has deðil Bütün kadýnlarýn hayalidir; O meþhur ’’kýrmýzý panjurlu ev’’ Taa çocuklukta kazýnmýþtýr beynimize Hülya Koçyiðit’e vaadedilen; Bahçe içinde,iki katlý,müstakil,saray yavrusu Özellikle ’’kýrmýzý panjurlarý’’ Ve ben,bunu öyle bir hayal edinmiþim ki; Sanki bizzat bana vaadetmiþ Ediz Hun...
Evlendim... Önce; ’’Onunla baþbaþa olabileceðim bir ev olsun da bir odalý olsun’’du Rabb’im lütfunu gösterip iki odalýsýný verdi... Sonra üç,sonra dört Yetmedi... Yalancý!.. Kira ödememeliydim ’’Benim olsun,bana ait olsun da içi eþyasýz olsun’’du Rabb’imin hazinesi geniþ En güzelini nasip etti. O da yetmedi... Ahh!Yalancý!.. ’’Misafir odasý koltuklarý somon, Oturma odasý çiçekli olsun’’du ’’Klopatrasý dahi eksik kalmasýn’’dý... Halýsý Nepal’den Tülleri,bilmem nerden,mümkünse o da yaban ilden olsun’’du Kahverengi olan mutfak dolabýnýn kapaklarýnýn; -Ahh!Gafil þýmarýk- ’’Hayýýýýýr,rengi yeþil olsun’’du...
Ama unuttum; Daha önce kahverengisi de yoktu... Unuttum; Arka mahalledeki komþumun üstüne örtecek battaniyesi olmadýðýný... Unuttum!.. Irak’ta,Gazze’de þýmarmayý unutmuþ,unutturulmuþ soluk yüzlü çocuklarý.. Sanki inadýna þýmardým ve unuttum!.. Yardým dileyen,güz yapraðý bakýþlý çocuklarý... Ahh!..Unuttum!.. Yüzü suyu hürmetine Koca bir alem yaratýlmýþ Güzel Peygamber’imin O deðerliler deðerlisi bedenine giyecek Ýkinci bir elbisesi olmadýðýný...
Ahh!..Yalancý!..Budala!.. Bari de ki; ’’Ýnsanoðlunun gözünü toprak doyururmuþ Ýþte ben de o zavallý,aciz Gafil,yalancý,aç gözlü insanlardan biriyim... Bunlarýn hepsinin boþ olduðunu da Ýnþaallah çok geç olmadan öðrenirim!!!’’
EMÝNE EKÞÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
zerafet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.