ÇOCUKLUK AŞKI

Uzun sokak baþý gibi,

Ýlk yürüyüþ oradan baþlýyordu.
Bedenimiz deðil yüreðimiz götürüyordu.
Savunmasýz,yürüyorduk.
Ne bir araba kornasý deðiþtiriyordu yönümüzü
ne de seyyar satýcýnýn üç beþ kuruþ kazanabilmek için satmaya çalýþtýðý
karpuzlarla attýðý naralar...

Yürüyorduk...

Konuþuyordun.
Bense dinliyordum seni.
Öyle içten bakýyordun,öyle güzel bakýyordum sana.
Bilmiyordun yanýmýzdan her geçenin sana baktýðýnda edindiðim o hýrçýn duyguyu.
Ya bilseydi ne olurdu diyordum.
Güler,
susardýn sonra,
biliyordum.
Seviyordum sanýrdýn o zaman,bense yalanlar uydururdum...
Kýzardým,
korkardým,
seni yalnýzlýðýmda içimde buldukça.
Hemen unutturacak yeni bir oyun bulurdum.
Tek caný vardý her oyuncunun.
Sen yanýnca,
Olmadý diyordun,
baþtan alýyordun.
ben -hayýr, deyince;
mýzýkçý oluyordum.


Oyun bozulurdu.
Baþkalarýyla baþlardýn oynamaya.
Hiç geçinemediðim
bir kýz olduðunu biliyordun.
Elini tutuyordun,
Saklanýyordunuz.
Sonra kulaðýna fýsýldadýðýný görüyordum.
Bana bakýyordunuz,
biliyordum...
Ben her kaþlarýmý düþürdüðümde,
gülüyordunuz.
Sana baðýramýyordum,
O kýzýn saçýný çekmek için,
kaç vakit gözlüyordum.
Uykusuzluk çekiyordum,

biliyordunuz.
Gece yarýlarýnda
Balkona her çýkýþýmda,
görüyordum.
Her ikiniz de;evlerinizde,
rahat rahat
uyuyordunuz.

Her oyun saatinde,
Yolunuzu gözlüyordum.
Onunla; her gün yürüdüðümüz yollarda
yürüyordunuz.


Suçluydum,
Tek bir can vermiþtim sana.
Ve ilk ortaya geçtiðinizde;
vuruldunuz.


Hazmedemiyordun,yenilgiyi.
Senden güçlüydüm,
Kendince planlar;

yapýyordunuz.

Kendimce kurduðum oyunlara
karýþýyordunuz.
Arkadaþlarýnýzla toplanýp,
gruplaþýyordunuz.

Bense en yakýn arkadaþýmla,
oturuyordum.
-Boþver diyordu.
"Hem yakýþýklý da deðil o".
Niye üzülüyordum.
Yalan söylüyordu bana.
Benimle beraber o da üzülüyordu.

Topunuzu patlatýyorduk gizlice,
Sonra kýz koþup annesine,
anlatýyordu,aðlýyordu.

O geliyordu bana hesap soruyordu.
Sen de onun kalbini kýrdýn diyordu en yakýn arkadaþým.
Sen ona kalbini ver
Biz de topu vereceðiz sana.
kötü bakýyordun,
konuþuyordunuz.


Doðum günüme geldiðinizde bile,
Gülüþüyordunuz.
Yan yanaydýnýz yine,
Ben üzülüyordum.
Beni sevmiyordunuz biliyordum.
Ama hala geliyordunuz.

Çocuktuk ya,
ayný mahallenin,
çocuðuyduk.
çaðrýlýyordunuz.


Aðlýyordum,hýçkýrýyordum
Baðýrýyordum.

duymuyordunuz.

hýrsýmdan herkesi üzüyordum;
seviniyordunuz.

Hangi yola seksek çizsem,
tebeþirimle.
Sonraki gün,
siz oynuyordunuz.
Sinirden gece gizlice kalkýp,
siliyordum.

þaþýyordunuz.



Yeni bir aile taþýndý mahallemize.
O çocuðu hiç sevmiyordun.
Yeþil gözlerine kýskanýyordun,
biliyordum.
Bizimle gelip oynuyordu.
Arkadaþ oluyorduk.
kötü bakýyordun,
konuþuyordunuz.

Ben,o ve en yakýn arkadaþým,
sizin yürüdüðünüz yollarda yürüyorduk.
Konuþuyorduk.
Ufak piknikler düzenliyorduk,
teras katlarýnda.
Çok üzülüyordun.


Yakan top oynuyorduk.
Ayný gruptandýk ikimiz de.
Çekemiyordun.
Her pas tutuþumda onu oyuna almama,
üzülüyordun.

Sonra düþünüyordunuz.


üzülüyordunuz...


Bir gün yanýma geldin.
Konuþmak istedin.
Üzüldüðünü söyledin bana.
Ben onu hiç sevmedim dedin.

Onunla oynuyordum
Dayanamýyordun.

ayrýlýyordunuz.

Baðrýþtýðýnýzý duydum.
Güldüm,üzüldüm.
Yalnýz kaldýn.
biliyordum...

Beraber yürüyorduk onunla,
seninle yürüdüðümüz yollarda.
Aðlýyordun.
Herkese baðýrýyordun.


Doðum günün vardý.
Gelmiþtik hepimiz.
Bir tek o yoktu.
Hiç sevmediðim o kýz.
Hediyeni vermek için yanýna geliyordum.
Sevindin,
güldün.
ordaki herkes ; susuyordunuz.


Ben yine onun yanýna gittim;
üzüldün.
Hediyeni açtýn;
aðladýn.
Bir kalp vardý içinde,
En güzel þeylerini koyabilmen için.


Ýntikamý küçüklüðünde öðrenmiþtin sen,
Ne kadar acý olduðunu biliyordum ben.
Ben onu hiç sevmedim.
Çünkü o çok acý bir þeydi.
Senden de asla nefret etmedim.
Sana hep kýzdým,
sana hep sustum,
Ama hiç kötü düþünmedim.
Biliyor musun ben o kýzý hiç sevmedim.


Artýk çýktýðým merdivenlerden,
Dönmemek için güle güle dedim.
Üzülmemen için,taþýnýrken bakmadým sana.
Ona el salladým.
Alýndýn,,.
Kýrýldýn.

Bütün arkadaþlarýnla arkamdan
aðlýyordunuz.
Döner gelirim diye bekledin.
"Gelmedim"


Sana kýrgýn deðildim,
kýzgýn da.
Bana yaþamayý öðretiyordunuz aslýnda.


Þimdi büyüdük.
Farklý yerlerde,farklý illerde yaþýyoruz.
O sokaklarý,o oyunlarý
Belki hala bilirsin,
o yollarý.
Belki hiç unutamayabilirsin
o yýllarý.

Çocuktuk...

Þimdi onlarca teþekkür edebilirim sana.
O günlerde yeterince vazgeçmeyi öðretebildiðin için;
bana.

O gün anlamýþtým ben yaþamanýn zorluðunu.
O gün anlamþtým umursamazlýðýn;olduðunu...


Çocuktun,
çocuktum,
çocuktuk...

Küçük hayatlar yaþadýk,büyük þeyler öðrendik.

Çocuktum seni sevdiðimde,
hýrçýnlýðýmda,
aðladýðýmda,

topunuzu patlattýðýmda,
seni delice sevdiðimde.
En yakýn arkadaþýmýn artýk üzülme
diyen ýsrarlarýnda çocuktum hala.

Ve büyümemiþtim daha.


Ve ne zaman çekip giden biri olsa hayatýmda.
O çocukluðumun o ilk aðrýsý,
gelir o ayrýlýkta.
Daha çabuk unutur,
daha çabuk avutur,
daha çabuk hazmederim.

Hýrçýndým bilirsin.
Ama hýrsýz deðildim.
Sana o kalbi hediye etmiþtim,
hatýrlarsýn.


O günlerden birþey kaldý bu güne.
Her yalnýz kalýþlarýmda,alýþýyorum.
Sonra her üzücü ayrýlýkta,
Çocukluðumu hatýrlamaya çalýþýyorum.


Çok üzdün beni;hatýrlarsýn.
Onun için hala
seni hiç sevmiyorum.
Üzdün;


onun için üzen herkesi sen görüyorum.


O günlerde umursamaktan uyku girmezken gözüme
bugün umursamadýðýmdan;
vazgeçiyorlar...
O gün sana çok aðladýðýmdan,
bugün gidene aðlamadýðýma,
þaþýrýyorlar...
O gün baðýrmaktan sesim kesilirken,
bugün sessiz kalýþýma,
dayanamýyorlar...


Hani diyorlar ya çocuk kalbi büyük diye,
þimdi inanýyorum.
Ýnsanlar büyüdükçe yüreklerini
küçültüyorlar.


Hatýrlýyor musun?
Beraber yürüdüðümüz yollarý.
Ufak ellerimiz birbirine deðince
kalbimin çarpýntýsýna
dayanamadýðýmý,
Yolun ortasýnda oturup baðdaþ kurduðumuzu.
Her yolun baþýna sokak numaralarýnýn
bulunduðu tabelalarý çaktýlar,
o gün o yollardan geçen ilaçlama arabalarýyla,
en güzel oyunlarýmýza ilaç sýktýlar...


Biliyor musun o yollarý yýktýlar...

Sosyal Medyada Paylaşın: