KE
FEYLEZOF VE TALEBESİ 2
Talebe Feylezofu saygýyla selamladý,
FEYLEZOF
ey dost bugün bizim için bir yolculuk var,
uzun ama kýsa
zahir ama batini
açýk ama kapalý ,karanlýk ama aydýnlýk
ey dost benle gel ,az konuþ,iyi dinle
korkma ,
bilki korku iblistendir,
Talebe
ey U stam her þey dediðin gibi
olsun,bilirim ki her sözünde bir hikmet,her hikmetinde
bir mesihi vardýr,
Feylezof öðrencisiyle yola koyuldu,
karþýda heybetli ,ulu devasa bir çýnar aðacý gördüler,
baþý göðe deðiyordu,güneþe ve aydýnlýða çok yakýndý,
yapraklarý zümrüt gibi yemyeþil parýldýyor,diri ve
saðlýkýl gözüküyordu,
Feylezof
BU ulu çýnara bakan ðöðe yükseliþi, görür,
kuvetini ve heybetini görür,
asýl heybet onu tutan kökleridir,kökleri olmazsa
bu çýnar bir hiçtir, bu kökler karanlýkta bilinmezliktedir,
aydýnlýða gidiþi bu karanlýkta gömülü kökler
saðlar onu dik tutan kökleridir,
her baþarýnýn arkasýnda bir kök
her yenilginin altýnda köksüzlük vardýr,
EY dost þu gördüðün daðýn ardýnda biri yaþar,
yanýndan geçerken benim yaptýðýmý yap ,
o Yaratanýn acýsýdýr,
yerde birisi yatýyor ,vücüudu yaralý bereli,
çirkin ,ucube bir varlýk,
BAÞLARINI eðerek ,bakmadan ordan geçmeye baþladý,
Ey FELYEZOF senmisin
evet benim,
beni nasýl tanýdýn
yanýmdan geçen insanlar, yanýmdan geçerken,
ya tiksinerek bakar
ya korkar,
yada acýr,
sen ise ,bana acý vermemek için
bakmadýn ancak bunu
herkesin bahsettiði ancak
Feylezof YAPAR dedim,
gerçekten sen osun,
o onura sahipsin dedi,
ey Yaradanýn acýsý,
Tanrý seni yarattý ondan sonra
bu acý onu kemirir oldu ,
yaraladýn onu
derinlerindeki acýyý deþtin,
bu bahsettiðin iyi oldu,
halk nazarýnda deðerim,
artýyorsa eksiðim artmýþ demek
bu halk ki kimleri kral ,padiþah eyledi,
sonra tahtlarýný baþlarýna geçeirdi,
kimlere Allame dedi ,sonra kafir ,zýndýk diye
rezil rüsvay etti,
bu halk ki baþýna bela getirenleri taçlandýrdý,
kendini doðru yola çevirenleri öldürdü,
EY tanrýnýn acýsý ve talebem sakýn ha
bana halk deðer veriyor diye deðer verme,
halk batýldýr,batýlda halktýr,
ONLARIN taptýðý benim baðlu olduðum
ÞEYHÝ EKBERÝN DEDÝÐÝ GÝBÝ
ayaðýmýn altýndadýr,
söyle ey tanrýyý yaralayan
son sözün nedir,
büyüklüðün sözlerindeki
hikmettedir,
bana göre hale o sun yolun açýk
bahtin iyi olsun diye
esenledi,
feylezof ve talebesi yola devam ettiler,
bir aðacýn baýnda bir karga gördüler,
talebesine sence nasýl bir kuþtur,
ne sesi ne ötüþü , ne yürüþü güzeldir,
pek mahbul deðildir dedi,
bu karganýn efsanesini bilirmisin dedi
USTAM BÝlmiyorum anlatýrmýsýn,
ÜSTAT BEYDEBA ANLATIR
bu kuþ diðer kuþlar gibiydi,
bri gün bir bülbül gördü ,
onun gibi ötmeye çabaladý durdu,
sonra bir kartal gördü onun gibi u
uçmaya çabaladý beceremedi ,
sukuþu gibi yürümek istedi,
sonrasýnda gördüðü karga oldu,
kendi yeteneklerini unuttu,
ne ötmesini ne uçmasýný ,nede yürümeyi bilir
yollarýne devam
ettiler,
bu günkü yolculuk bu kadar, yeter dedi,
baþladýklarý yere döndüler,
talebesine zamaný sordu,
talebesi göðe ,güneþe baktý
güneþ daha doðmamýþ,
yolculuða hazýrlandýklarý vakitti
ama imkazdý
ögrenci çok þaþýrmýþtý,
ey talebem ,
la zamanh la mekan dedi,
talebe inanmak istemedi ayakkabýlarýna baktý
yýpranmayý görmek,için
ayakkabýda toz bile yoktu,
elbisesini kokladý
ter izi yoktu,
ne uzun yolculuk yapmýþ neler yaþamýþtý,
FEYLEZOF
Ey TALEBEM ,DOSTUM ,YARENÝM
NE zaman mutLaktýr, nede baþka þeyler,
mutlak olan senin sezginin yansýmasý mantýktýr dedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.