sonbahar kuşları

biliyordun en çok soðuktan korktuðumu
yaðmur yaðsa
sonbahar kuþlarý kadar daðýldýðýmý gökyüzüne
buz yaðsa güneþli kýþlarýn avuçlarýndan

araya yüksek daðlarý sokman bu sebeptendir
sonra sularý
soðuk denizleri aþýp gitmen
elma yanaklý insanlarý sevmen de bu yüzdendir

biliyordun karanlýktan hiç korkmadýðýmý
gözlerim kapalý sevmiþliðim bu sebeptendir
karanlýk ve sýcaktýr seviþmek bile
elleriyle balýk tutan çocuklar bilir
soðuk ve karanlýktýr ölüm
karanlýk ve sýcaktýr aþk
bütün çocuklar bilir elle tutulan balýklarýn bunu bildiðini

kaygýlý masalarda büyüttüm beklemeyi
çýnar
gövdelerine
benzettin
beni
çið damlasý içerek büyüyorum
göðe doðru
ardýçlar öpüyorum yangýnlý tüylerinden

ýslýklar öðrendi ruhum
rüzgarlarýndan senin
kýtalar yumrukladým böðrüm kadar
çingene sohbetlerine iliþtirdim kendimi
“rahme geri dönemeyen bütün erkekler aðlar”

aðlama mý diyeceksin
uzak daðlardan bana doðru
kulaðýma çalýnacak mý sesin
yorgunsa çingeneler
ezgiler susacaktýr
sen düþün
sessizlikte bulurum seni

biliyordun donup kalýr ellerim benim
yüreðimde zemheri kan devinir durur
olmayacak zamanda / üþür dudaklarým
çatlar da kana bular sözcüklerimi


Cemil KURT 20.07.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: