Şiirin Sesi
Her þiir aþkla yazýlýr…
Ya yeni baþlamýþ,
Ya süregelen,
En çok da bitmiþ ama,
Henüz kendisinden vazgeçilmemiþ sevdalarla…
Bazen umutla, bazen efkarla, bazen coþkuyla
Bazen de gecenin resmi kendiliðinden çizilirken,
Beraberinde bir kadeh þarapla…
Kalem yazmaz ki o dizeleri,
Ruh yazar, aþk yazar, gönül yazar…
Yapraða kayýp da düþen bir yaðmur damlasý gibi,
Usul usul, çisil çisil akar mýsralar…
Kimi zaman bir papatyanýn yapraðýnda,
Kimi zaman bir gül goncasýnda,
Kimi zaman uçan kuþun kanadýnda,
Ya bir menekþenin morunda,
Ya da beyaz bir kelebeðin kanadýnda gizlenir…
Aramaya da hiç gerek yoktur onu,
O kendiliðinden gelir, bulur sizi,
Yüreðinize dokunur,
Duygu olur, dile gelir, seslenir…
“Oku” beni der sanki,
“Sev beni, öp beni, kokla beni” dercesine…
Alýr götürür sizi uzak diyarlara,
Yanýk yüreklerde hala dumaný tüten sevdalara,
Yalnýz akþamlarýn iki kiþilik düþlerine,
Hayalinizdeki, özleminizdeki Yar’e…
Alýr dörtnala götürür de,
Geri dönmeyi bazen hiç istemez insan...
O þiir uzadýkça uzasýn ister,
Okudukça ayný heyecaný, ayný tutkuyu,
Ayný coþkuyu duyumsamak ister,
Aslýnda seven ve de yalnýz gönüller,
Her þiirde sevdiðini bulmak, yaþamak,
Ve de okudukça ona kavuþmak ister…
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYŞE NURDAN ÇAĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.