yaþamak zorunda olduðumuz bir çaresizlik
adým adým
her sabah fabrikaya yetiþme peþinde iþçiler
sigortasý yatanlarda bir þükür bin isyan
emekliye sonsuz kalmýþ hayatlar
çaresi þehrin son ýþýklarýný damýtýyor
hece sesi düþük dumanlarda
anlamak bir hata, aþklar soðurtkan
yaþamak kadar parmak uçlarýmýzda
donan bir avuntu yazmak
salkým salkým üzümlerinde
bildik bir ses olmak için beklerken
sivrisinekler gündüz uykusunda
bir defa daha kalýrlar mý diye o hikayenin
yazýlmayan sevda kokan kýyýlarýnda
mecnunlar çoktan avrupa baskýsýnda
yaþamak tenlerimizden tel tel çekilirken
eski yaralarýmýzdan, eski hayallerimizden
korkarken herbirimiz veresiye kavuþmalarda
sigaranýn ucuna sarýlmýþ picasso oluverir karanlýk
dua ediverir, elleri açýktýr menekþe yüreklerin
incitmekten korkuveren bir hüzün gibi
grubunda solisti sessiz sokaklar olan
yýrtýk afiþlerin belki bir gün daha
sürmeli
ve gülmeli masalýnda