EY BENİM; HAYALLERİM

Ey benim hayallerim !
Yýllarca; sizinle yaþadým.

Ne çok; vardýnýz, ben de.
Ne çok; biriktirdim, sizi içimde.

Kiminiz gerçeðe dönüþüp bittiniz.
Ama; hayaliniz kadar,
Güzel deðildi;
Gerçeðe dönüþtükleriniz...

Kiminiz, unutuldunuz.
Sulanmayýp, kurutuldunuz.

Kiminiz, geliþmedi,
Hep bücür kaldýnýz.

Kýrýdýnýz...

Topladým; parçalarýnýzý,
Yeni, hayallerimin
Baþlangýçlarý oldunuz...

"Yaralý" da olsa, yaþadýnýz...

Kiminiz, gönlümün köþesinde,
Bir müzede saklandýnýz..

Parçalarý, eksilmiþ halinizle...
Koleksiyonuma katýldýnýz.

Emekli oldunuz...

Kiminiz, küflendiniz beklemekten.
Yoruldunuz, bozuldunuz!

Kiminiz, kayýp oldunuz!
Bazende, ayýp oldunuz.

Ey benim, hayallerim...
Þimdi; hepinizi býrakýyorum.

Hayalsiz bir hayatý seçtim...
Kurunun yanýnda, yaþta yanarmýþ
Canlý cansýz hepinizi;

Vazgeçilenler mezarlýðýma gömdüm.
Baþýnýza "mezar taþý"olarak,

Zamaný kaçýrýp, geç kalanlarýnýzý diktim...


V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın: