KASIM HOCA

Ýmam Buharî’den irþâd olunca,
Coþmuþ Kasým Hoca sanki sel gibi.
O muhterem zatý düþte bulunca,
Esmiþ Kasým Hoca sanki yel gibi.

Gülnar, Elmalý ve Diyarbekir’de,
Þam’da, Suriye’de nice þehirde,
Gözü gönlü her dem evvel-ahirde,
Gezmiþ Kasým Hoca sanki el gibi.

Elli beþte rücu etmiþ yurduna,
Erdemli’de düþmüþ halkýn derdine,
Ýman ile halifenin dördüne,
Sesmiþ Kasým Hoca sanki tel gibi.

Cemaati Alata’yla Tabiye,
Din öðretmiþ yetiþkine sabiye,
Varmak için Muhammed’ün nebiye,
Ýzmiþ Kasým Hoca sanki yol gibi.

Otuz iki sene hizmet eylemiþ,
Hakk’ý bilip Hakk’ý halka söylemiþ,
Karun bile malý mülkü neylemiþ?
Ezmiþ Kasým Hoca sanki çul gibi.

Allah kelamýdýr dildeki sözü,
Kâbe’ye çevrili mübarek yüzü,
Eþref-i mahlukta görünce özü,
Süzmüþ Kasým Hoca sanki bal gibi.

Seksen beþ yaþýnda gürdür avazý,
Adý baki kalsýn budur niyazý,
Kapýnýn üstüne öyle bir yazý,
Asmýþ Kasým Hoca sanki nal gibi.

Gördüm hazan vakti beli bükülmüþ,
Saç sakal bembeyaz diþi dökülmüþ,
En sonunda inzivaya çekilmiþ,
Susmuþ Kasým Hoca sanki lâl gibi.

Sosyal Medyada Paylaşın: