Sen yoktun Hüznün kývranýrdý benliðimde Tenimde deðiþirdi iklimin Yanardým göçebe ateþlerinde Kahýr yüklü kafileler geçerdi Sesinde sedasýný saklayan Ölü karanlýk izbelerden Sonra Bir baykuþ oyardý gecenin gözlerini Saçlarýma sýzarken kaný Yüzün geçerdi yüzümden Kanardý gözyaþým Mor zambaklar canýna kýyardý Taptýðým mavi yüzünden..
Sen yoktun Betondaki volta iniltisiyle Duvarlarýn dibinde yattým cezaný Göðsüme çekildi bütün sürgüler Alnýmda yürüyor parmak(lýk)larýnýn izi Ey sürgünümün üstüne eðilen gece Gözlerim üþüyor nasýl kapatsam Ya çiðnetirlerse düþlerimizi..
Sen yoktun Kaç devir devrildi üstüme Kurþunlara döktükçe yüreðini Kaç mayýn patladý beynimde Kaç kez astým kendimi Yokluðunu sallandýran Mardin kalesinde A caným Devran dediðin nedir ki Döner durur yerinde Ne anlar Bir canýn maviye adanmýþlýðýný Zaman serkeþ körlüðünde Ne anlar kutsanan aþkýn Tamara çilesiyle tutulur yasý..
Sen yoktun Kelebekler intihar etmiyor artýk Ýdamýn pimini müebbet çekti Müebbetse on sekizin tavafýnda Hâlâ Parça tesirli olsa da devran Üzülme Umudumu(zu)n sabrý Eyüp’ten kalma..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.