Soyunur Ağaçlar Birgün

Soyunur Aðaçlar Birgün

açýk havalý þu mavide bir sýkýntý var
ya beyazý eksik ya rüzgarý yýlgýn
yoksa unuttun mu unutmayý bile
göz kapaklarýmýn arasýndaki sýzýyý...

bana baktýðýnda kendini görüyorsun
anýlarýmla acýlarýmýn toplamýyla yoðruldum
sana bakýnca kamaþan yüzümün kýrýþýklarýný
çöl sýcaðýna tutulmuþ kadar biçimliyim
nefesinle seviþmeliyim
bakýþlarýnýn yýkýcý vahasýnda...

hayal ürünü kaçýþlarýnda avunurken gönlün
ayaklarýný kan tutardý her uzaklaþmanda
yitirdiðin çaðcýl bir i mge olurdu
ellerimin bedeninde hayat bulma isteði
sakallarýmda týrnaklarýnýn cüzü
yazla gelen o ahenkli can çekiþesi çeliþki
gitmek bütün kalmalarýn ötesinde
kirpiklerimizin ayrýlmadan önceki son uyumu...

uyuþukça rüyalara sýðýnmak arttýrýnca kederi
tembel þovalyelikler baþlardý en açýk sarýlý sýcakta
þekere banýlmýþ bir heyecanla açýlýrdý gün önümde
ama sensizlik yerinde sayardý an be an derinleþerek
evren bataklýðýnda çýrpýnýrken yanaklarýmdaki yara
iki derin yara dudaklarýnla dokunduðun...

soyunur aðaçlar birgün uðultusu diner yapraklarýn
saçlarýndaki son dal parçasýyla diner düþsel yorumlarýmýn
sayrýlý günbatýmý korkusu
kuzgunlara hazýrladýðým yankýsýz yitik susuþumda susuþun
boþluðunu boþluðumda yaðmalar topraðýn doðal bereketi
beni yalnýz býraktýðýn yaðmurlarda
zamana doyumsuz anýlarýmýzla söyleyeceðim sonsuz
son þarkýmý...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: