Açýnca kapýlarýmý sonuna kadar sevdaya buyur ettim aþký, ümîdi gönül otaðýma. Önce tereddüt etti kararsýzdý aþk ama, ümitler ona el verince girdiler içeri bir anda.
Þimdi misafiri oldular bu kalbin dâimî. Kâh ümitler kovalýyor aþký, kâh aþk ümitleri. Oynayýp duruyorlar iki yaramaz çocuk gibi. Günler geçti ve postacý mutluluk çaldý zili.
Elime aldým zarfý gönderen yalan idi. Kötülükle bir olup ümitleri zehirledi. Ümitler artýk yeþeremem deyip çekti gitti. Aþkta yalanlara kanýp beni terk etti.
Þimdi yanlýzlýk tek yoldaþým. Ne ümitler kaldý ne de aþka inancým. Ömür boyu sürecek kötülüðe âhým. Gidince onlar kalbimde boþluk aðlar da aðlarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra cetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.