SON OK
Son ok kýrýldý iþte, gördüm sadaklarýnda,
Sözcükler de yanýyor ýslak dudaklarýnda...
Çözülmez birbirinden, aný bir, amaný bir,
Bir ocak ki sönmüyor, közü bir, dumaný bir.
Oysa ki bir zamanlar sevmekten usanýrdýk ;
Koþmaktan kalma zanla, dönmek kolay sanýrdýk.
Ateþten gömlek giydim, eteði yok, kolu yok ,
Bitevi yanýyorum, yöntemi yok, yolu yok.
Kýyamet can baðýnda, gün naçar, güneþ naçar ,
Kanar ki yaralarým, kan kýrmýzý gül açar !
Belli yolun düþmemiþ, Kerbela topraðýna ;
Yüreðin varsa dokun, dalýna, yapraðýna !
Görmek var bilir misin göz ucuyla bakmadan ?
Kana açardýn sen de usanmadan, býkmadan.
Kýrk mýydý sayamadým, döküp, kýrdýklarýný ,
Korkma, sana sormazlar bana sorduklarýný.
Gönlümüzde göl olan ayný dilek deðil ki ,
Omuzumuzda gezen ayný melek deðil ki.
Artýk kim sýnayacak, koçak mýsýn, er misin ;
Alnýma yazýlmayý yeniden dener misin ?
Yoruldum denizlerden, bildiðin karadayým ;
Ne kaçtým, ne de göçtüm, ah iþte buradayým.
Neyleyim, her dem böyle kýraçtýr topraklarým ,
Ýlla sen dokunursan yeþerir yapraklarým.
Yarýna yar ettiðim, bir tek kaldý imaným ;
Ne bir dileðim kaldý, ne de özge gümaným.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.