HAL'im!

Nehirle birlikte denize aktým,
Ummanlara yönlendirdim açýmý.
Uçsuz sahralara ufkumu ektim,
Beþinci mevsime koydum biçimi.

Ne bir becerdiðim tek iþi buldum,
Ne bulduðum iþe adapte oldum,
Aklým da almadý, þaþýrdým kaldým,
Ta! Çöl ortasýnda yaydým keçimi.

Eðer amelimi hayra yorarsan,
Dünyalarý kaplar, yere serersen,
“Kazandýðýn nedir? ” diye sorarsan;
Bir sineðe sardým bütün göçümü.

Süslenmeyi bilmem, giydiðim; malum,
Bu gördüðün benim tabii halim.
Kendimi bileli, ben zaten kelim;
Ne zaman taradým kendi saçýmý?

Hasletleri kaybolup da itmezse,
Siyasette dengeleri gütmezse,
Sevmeyenin ayaðýna gitmezse,
Mümkün müdür, nasýl alýr seçimi?

Þu yalan dünyanýn düzeni bozuk,
Emeðin bedeli içi boþ azýk,
Alýn teri ile bir lokma rýzýk,
Kazanmayan nerden bilsin geçimi?

Doðduðumdan beri kaç kez güldüm ki?
Hangi zaman aradýðým buldum ki?
Ben nerede bir kez galip geldim ki?
Yenilmek korkusu sarsýn içimi.

Yaþadýklarýmdan hisseler kaptým,
Fýrsat düþtü fakat, ben geri teptim,
KORKUT’um, bir çok da hatalar yaptým,
Þeytanýn önüne attým suçumu.

Hasan KORKUT
Aksaray, 8 Ocak 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: