ÖZÜM!
Benim adým Hasan, soyadým Korkut,
Doðduðum yer Hacýlarýn Harmaný.
Acep, soyum-sopum nerdendir diye,
Araþtýrdým Erzurum’u Narman’ý.
Narman’ýn bir köyü Buldaçor varmýþ,
Bu köyü tamamen ermeni sarmýþ,
Çoluklu çocuklu yakmýþ kavurmuþ,
Geliþimiz, “seferberlik” fermaný.
Dadaþ Mevlüt, dedemin de babasý,
Dedem Hüseyin’in Narman obasý,
Babam Sabit’in bitmeyen çabasý;
Yoksullara daðýtmaktý harmaný.
Babam ömrü boyu Allah’ýn bildi,
Ondan geriye en çok yiðitlik kaldý,
Müslüman yaþadý, Müslüman öldü,
Umarým ALLAH’a böyle varmaný.
Anam, Aksaray’ýn anasý idi,
“Havanne” adýnýn manasý idi,
Çamur, ellerinin kýnasý idi,
Elaleme oldu dertler dermaný.
Ben olmazsam, baþkasýna överdi,
Çok azdým mý, usulcana döverdi,
Anam, caným anam, nasýl severdi,
Hiç elinden býrakmazdý kirmaný.
Babam derdi; “oðlum insan ol da gel,
Þerefinle yüksel, kýdem al da gel,
Kadir ne, kýymet ne, bunu bil de gel,
Gözlüyorum bu sözümde durmaný”.
Anam derdi; “oðlum fakir doyurup,
Beklentim, hep mazlumlarý kayýrýp,
Eðrileri doðrulardan ayýrýp,
Adalette kýlý kýrka yarmaný”.
Dediler ki; “kulun kalbine akýp,
Gururu, kibiri ateþte yakýp,
Hele, gönül erliðini býrakýp,
Ýstemeyiz hatýr gönül kýrmaný.”
Ellibeþ yýlýnda dünyaya geldim,
Lise bitene dek burada kaldým,
Sonra Almanya’da deryaya daldým,
Avrupa’da düm-düz ettim týrmaný.
Eh! Ýþte, kendimce, ilim öðrendim,
Çok deðil, az buçuk bilim öðrendim,
Türklük nakýþýnda kilim öðrendim,
Ben isterim bu nakýþý örmeni.
Bir ulu davaya verdim gönlümü,
Secde-i Rahman’a koydum anlýmý.
Bilen bilir, suçlu muyum, zanlý mý?
Çok isterdim, bunu benden sormaný.
Allah bana bir kýz dört oðlan verdi,
Bunun hesabýný otuz yýl sordu.
Ben vesile, onlar ezelden vardý,
Ben isterim, bunu böyle yormaný.
Beyhude iþlerle evirdin beni,
Yarým asýr sürüklettin bedeni,
Dünya, kalleþ dünya, sevmedim seni,
Ýsterdim devraný baþtan kurmaný.
Arzum; þöyle oturaklý, kisbetli,
Dost olana yumuþacýk sohbetli,
Düþmanaysa olduðunca heybetli,
Duruþ sergileyip, býyýk burmaný.
Ulubatlý Hasan gibi burcunu,
Dik de öde vatanýna borcunu,
Beklediðim, yiðitliðin harcýný,
Karacaksan, onun gibi karmaný.
Artýk býktým afra ile tafradan,
Gün boyunca midem yanar safradan.
En azýndan ramazanda sofradan,
Eksik etme zeytinini, hurmaný.
Ola ki; bir kulun hakkýn yemiþiz,
Ola ki; hakkýnda yalan demiþiz,
Kendi hakkýmýzý helal etmiþiz,
Varsa hakkýn, bekliyorum vurmaný.
Ben çok darda kaldým, etmedim minnet,
Benim itikatým, farz ile sünnet.
Ýnþallah mekaným ulursa cennet,
Demek; dünyam olmuþ cennet ormaný.
Ömür biter elbet, defter dürülür,
Gün gelir de, bir gün selam verilir,
Sýcak suyum için kazan kurulur,
Ben istemem göðüs-baðýr yýrmaný
Hasan KORKUT
Aksaray, 26.02.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.