Dün gece ben de kapadým panjurlarýmý Bir bebek masumluðunda hýçkýrýklarýmla baþ baþa Baþ baþa kalbime yaslanmak için Budur iþte ey hayat sakinleri Sükunetin sertacýný burada da arayabilirsiniz diyebilmek için Aðladým ve ak hayalimle eðildim kaleme
Farketmedim kapý eþiðimdeki misafir havayý Kulaðýma antik armoniden fýsýltý yayýlýnca Bu da bir garibin perdesi deyip tebessüm yaðdýrdým Bir balkon sefasý düþünmedim lebriz odamda Bardaðýmda ýsýttým muhabbet serüvenini Ýskelede el sallayýp da kalemi aðlatan olmaktansa Havadan nem kapmayý daha isabetli gördüm Sadaðýmda vefam paslanmaz dedim Kendine söz veren yolda kalmaz düþüncesiyle Kuru otlarýn bünyesinde lif lif baharý çaðýrdým Bir çýðlýk duymalýydý bu dünya Arasat kalabalýðý mantýða mahkeme kuramazdý Hece atlayýp kitaba sahiplenmek deðildi iþim En son babam dinlemiþti beni mendiller ardýndan Bir gözyaþý nakaratý olmayý istemediðim halde Serçelerin seher korosunu dinletemedim gölgede oturanlara
Olsun/du… Þunlarý da duydum: Kundaktaki zehir simsarý bütün þiirlerimi ezberlemiþ Kuru takunya sesiyle yýrtmýþ sayfamý Kekre bir gönül en deðer verdiðim dakikamý sahiplenmiþ Bakracýmdaki bir yudum su buharlaþmýþ kadife dikenlerin ucunda Günebakan karanlýk güneþ daðýtmýþ kem gözlere Yosun tutan çakýllar arasýnda yýrtýk bir yetim pabucu bulunmuþ Mücevher kalpler saf sarrafýn kalbinde öðütülmüþ Artýk uyandýrýlmamýþ gece týlsýmlarý Mercan filizler kibrit vermiþ yangýna Olsun/du.. Çünkü ben buna aðlamadým Aðlamayý unutanlara da þimdilik üzülmedim
Açtýðým sayfada bunlarý da unutturan daha neler vardý Ýnsan kendini unutmasýndý… Ýsmini belirtmeyeceðim bir kahraman, O’na isimsiz kahraman demeyi ne kadar da çok isterdim! Her kaleme sarýlan buraya gelince durmalý aslýnda Burada bayrak yarýya inmeli Gözler baþka bir merdivene çýktýðýnýn farkýna varmalý.. Açlýk…açlýk…açlýk… Zihin açlýðý da kötüdür elbette Ýþte bu açlýðý doyuracak bir hamiþ yetiþiyor imdadýmýza Bu kahraman da açtý gerçek hayatý bulmuþken Hem de sonsuz rayihanýn belkemiðinden elini çekmezken Onlar sýkýntýyý vefa bilmiþlerdi yýllarca Onlar sýkýntýyý övünç madalyasý olarak saymýþlardý Açlýk insaný zorlar..yaþayan anlatýyor: “Açlýk takatimizi zor durumda býrakmýþtý, Tabii ihtiyacýmý gidermem gerekti, Muamelem esnasýnda bir deri parçasýnýn varlýðýna þahit oldum Bunun bir hayvan derisi olduðu muhakkaktý.. Deriyi yýkadým..ve sonra ýsýtýp katýk olarak kullandým Açlýðýmý bu þekilde yatýþtýrdým..”
Aman Allah’ým..!Niçin bana aðladýðýmý sormayýn gönüller, Ey gönüller,yoksa siz anlattýðýma mý kýzdýnýz Hayýr hayýr kýzýlmasýn,bir yaprak kopmasýn daldan Ürkek güvercin matemini sakýndýrmayýn bugün Hakiki Ýrem Ülkeleri bu kahramanlarýn gölgeleriyle taçlanmadý mý? Sonsuzluða giden parkeler bunlarla kurulmadý mý? Bunlar vesile olmuþken,nedir bu hayret ve diken? Onlar aç kalýrken sonsuz gýdasýný aldýlar Gýda reklamýnda bize rehber oldular.. Bir gýda gözümden dökülmüþ çok mu ey gönüller! Çok mudur göz pýnarlarýný bir þefkatli anne gibi okþayanlar? Çok mudur bu hayreti piþmanlýkla sonuçlandýranlar? Çok mudur bu piþmanlýðý kendilerinin bir eksikliði sananlar? Az mýdýr ateþi avucunun içinde eritenler… Ve yok mudur gözyaþýný ziynet kabul edenler…
Gürsel ÇOPUR Sosyal Medyada Paylaşın:
gurselc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.