diyelim topladým bavulumu son bir bakýþ çakarak vedasýz attým kendimi istasyona üzülmediðim doðrudur içimdeki komedyadan anlýyorum aðýzý bir karýþ açýk çocuklarýn kahkasýnýn gerçeðinde bir zamanlar mahlasýmdý çatýk kaþlarým þimdi nedense kulaklarýma deðiyor dudaklarým..
diyelim ki tok sesli bir kavalla tuttum gönlümün elinden yürüdüm hicretim umrunda olmadý portakal çiçeklerinin gitsem mi kalsam mý ikileminin abuk sabuk saflýðýnda hýrçýn bir heybetle anasýna avradýna deyipte dilimi kaydýrmadan ve patlayan ciðerimden yükselen son bir ’la havle’nin sabrýnda derin bir nefes çektim çaktýrmadan
gittiðim her yere doyumsuz nefsimle mülâkat kaçýnýlmaz bir cendere hesaplarýmý kefalete yatýrarak karanlýk odalarda milim milim sorgulanýyorum sonrada diyorum ki ölüm ölümde hýrlamaya ne hacet caným incelen en sakat yerime neþteri indiriyorum ’ulan dibine vurduðum dünya’ anlatsam beni kimse anlamaz ellerim marmara kokuyor görmüyor musun gözlerim kaç vapur kaçýrdý bosporusta hiç öðrenemeyeceðim biliyor musun kaç balýk doðdu uzaðýmda ve kaç kýna yaktýlar gözlerinde kýzkulesinin uluorta..
doðu batý güneyini bilemem öyle bir hercümercinde surlarýna yanaðýný dayamýþ koskocaman bir kusurum bir kez daha ikrar ettim kuzeyin benim istanbul diyelim ki yokluðunla akdenizin acý tuzunda piþti gururum..
Faruk CÝVELEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.