hiç tanýmadýðým soðuk dalga sularýnda parmak uçlarýnda nemlenen puslu bir þiirim ben koynuna sinmiþ tuz kokusuna karýþýk berrak bir katreyim nefesinde belki de dahasý gözlerinde vitrin duran gözlerimle
tüm ölü kelimelerimi ateþe veren varlýðýnla garip bir heyecanla kendimi ihbar ettiðim kadýn sanki efsane bir aþk hikayesini içtim avuçlarýndan yudum yudum geceyi aydýnlatan beyaz müjdelerin ardýnda pervasýzca týrmandým maþuðun zirvesine tarifsiz huzurla kapandým gecenin gizemiyle beraber dudaklarýmýn battýðý tene sonrasýnda bir sýkýmlýk hürriyetle verdiðim bedelle yüzleþtim tuhaf bir ânýn vâveylasýnda henüz adý verilemeyen ütopyalarýnda meleþtim
geciken bir gecenin sabaha unuttuðu kokusunu gittiðim her yere emenet taþýyorum bilesin her cümlemde bir çiçeðin adý saklý özne kaldýðý dimaðýmda güneyin sýcak döþeðine býraktýðým sessiz çýðlýklarda kör ve saðýr dokunuyorum herþeye dürdüðüm geçmiþin kanlarý sýzardý hep göðsümden oysa ne olurdu örtseydi beni biraz daha yeþil yakamozlarýn ýþýltýlý yorganýyla ne olurdu sanki az daha yýkansaydým hüzünbahar bakýþýyla
ah kýþ ortasý baþaðýnda vurgun yemiþ günebakan güneþin beyaz yüzüne benzeyen zamansýz mevsimine esirim akýl sýr ermeyen emanet vuslat mý bu yoksa soðuyan bir cesede ne oldu da elâ denizlerin derininde boðuldu düþlerim soðuk bir kýna gecesi misali üþüdükçe ýsýndýðým t/adýnda ateþe dokundum sanki yandý þair ellerim
içimde intihardan vazgecen bir çocuk iniltisi son bularak takýldým güney rüzgarýnýn kanadýna ansýzýn düþüverirken yüzüm boynuna baþka bir iklimde baþka bir dünyada mý can buldu suretim benmiyim þimdi gözlerinde gülen adam ben kimim
varsýn titresin yaslý yüreðim parmak uçlarýndaki lezzette nasýl ya da nerde son bulacaksa bu serencam bulanýk bulutlarýn daðlarla didiþtiði zamanlarýn mumda sallanan cýlýz bir alev gibi titrek dudaðýmýn düðümlendiði beyaz tende iz sürerek
kokladýkça ýlýk meltemlerin misk-i amberinde harman sarýsý saçlardan içtiðim iksirle ellerimde yanan bir kaç tel’in kokusunda kadýn gördüm benmiydim gözlerinde gülen adam açmasýn gözlerimi kimse kör oldum
bir çift kanadýn gölgesi geceyi güne vurdu omuzlarýmda tuhaf bir kýskaç dilimden öpen özgürlükle eridim göðsünde kýsa bir yolculuðun öncesinde kaçak bir militan gibi o küçük daðýn eteðinde bana sonsuzluðun yakýþtýðý en güzel yerinde bir ömür baygýn kalmak istiyorum yani dizlerinde
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.