ARDINDAN
ARDINDAN
Esaretin cesaretiydi iþte
geride býrakýlan boþluk!
artýk ne dolacak an,ne de zaman
dolanan nandýr aslýnda salýnan o boþlukta
Adýný andýðýmda...
Ekmek gibi su gibi muhtacým,açým sana
Artýk düþlerimin yanýna kaldýrdýðým fotoðraflarýn arasýnda gizlediðim ninnide gizlidir anýn
Çok yüksek/ten düþüþüm,düþümmüþ! ki
O yüzden acý bile yalan!!!!!...........
Ah! Geride býrakýlan boþluk....
Rengarenk elbiseleriyle beyaz tüllerle bulutlara astýðým sevinç
sözcüklerin sesiyle linç ediliyor þimdi anýlar
Bir bilsen,nasýl da saklanýyorum,sýðýnýyorum sözcüklere!þimdi
eyvallahým yok "mýþýmsýlara"
býrakýlan loþluðun hüznü aðlatýrken beni
türküleri alýp koynuma sarýlýyorum,
bir bebeðe sarýlýr gibi...
bir bebek sarýlýr gibi bana, arýnýyorum gün/ah/tan!!!!!
Þafaklardan güneþler dileniyorum
Fotoðraflardaki anýlar nereye gitti
Nereye gitti aþk sanrýlarým
Haberim yok nerede býraktým
O ilk gülümsemeyi
Ýçtenliði hatýrlamak canýmý yakýyor þimdi
Sende býrakmýþým neredeyse herþeyimi
Unutmuþum bak iþte!
Unutulmaz sanmýþtý/m/n herþey
Unutuluyor mevsimler
kuþlar...
Acý girse de kanýna
Ve bileklerin aþksasa da
Aksýyor
Aðýr aksak bir ritmle dönüyor dünya
martýlarýn gözlerindeki hüzün
ve hayata yetiþme telaþýndaki
garip! kanaatkar
yaðan kalabalýk
yalnýz insanlar þehrine
düþürüyor yüzünü
þehirler arasý istasyonlarda
otogarlarda
trenlerde otobüslerde
insanlar harpte
ekmek parasý peþinde
Alýn terleriyle kazanýrlar üçbeþ ekmek parasýný
dar alanda hayatla kýsa paslaþýp bölüþürler yaþamý
gider gelirler
Hayattan hep alacaklý
trenler otobüsler
ayný raylar
ayný yollar üzerinde
Ayný genç adam ayný güzel kýzla karþýlaþýyor her akþam ayný saatlerde...
Alamaz gözlerini adam hüznünün albenisi
yüzüne yansýmýþ kýzdan
Kýz; olan bitenden bihaber alýr götürür gözlerini adamýn
Adam kör kalýr
Þehir saðýr
Ve gözlerim yaþarýr
Yaðmur yaðdýrýrým kente!
Tüm sevgiler ýslanýr
Ve hýzlý trenler! sonsuzca uzayýp giden yollardan toplar insanlarý!!!
senden geride kalan boþluk nedir ki bunca yaþam arasýnda
Ne olmalý sahi/ci
saklanýlamayacak fotoðraflar
Bu hayat kavgasýnda!
Birikirken belleðimizde
Hayat doludizgin akýp gidiyor iþte
Bayat ekmekler zengin semtlerini kirletiyorken!
Ve belki de aç yatýyorken bir çocuk
Gözleri yýldýzlarda ve hala hayallerine asýlýyken hayat
Söyle k/ayýp mý
Söyle !
Aklýmda kalan kalayazmýþ donakalmýþ anýlar
Yalan mý
7Temmuz 2011 Bakýrköy istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.