TANIYAMAZDIN

Kalýr mýydým
Geceleri uykularýmdan uzak,
rüyalarýmdan ayrý?

Alýr mýydým
En aþk dolu,en hüzünlü romanlarý?

Dönüþleri düþünür müydüm bir kere?
Geride kalanlarý;
Saklar mýydým birþey olmasýn diye?

Üzülür müydüm;
geçerken o yollarý?
Bir çýlgýnlýk yapsaydým delicesine,
hani olur ya,
belki bir ses,
belki bir yaþam ümidi gelirdi nefesime.

Çok üzdüðüme inandýrsaydým þayet.
Affeder miydim kendimi?
Sonucun böyle olduðunu bilseydim,
Dener miydim yine,seni?

Bilseydim böyle çirkin bir oyunu,
gece yarýlarý uykusuz kalýp,yazar mýydým,
bendeki seni?
Yalan bir hayal gibi çizer miydim,
sendeki beni?

Çýkarabilseydim,içimdeki yalancýyý,
inanabilseydim,gerçeði bulmadýðýmý,
bilseydim.
Sevgi sözcüklerinde benim asla yer almadýðýmý
zamanýnda öðrenebilseydim.
Ve aynaya her bakýþýmda,
kendime söz verebilseydim.

Kendimi kandýrmazdým.
Her yalana inanmazdým
Basit bir sözcük kalmazdým dilinde örümceklerin.
Ve örümcekler olmazdý senin sözcüklerin.

Bir gidiþ bu kadar güldürmezdi benden nefret edenleri,
sevdiðim,sevgimi hak etseydi.
Ve ben yas tutsaydým arkasýndan gidenlerin..
Ve ben hala biliyorken nefes almasýný
terk edildiðimle dalga geçenlerin.
Ve hala sözleri söylememenin
o azabý içindeysem.

Yanýmdakileri bilemememden.
Ve ben þuan senin özlemin içindeysem,
bu sana olan öfkemden.

Bilseydim;
gözü kapalý,dalga geçercesine gideceðini.
Neyi istediðini öðrenebilseydim.
Seni sevmeden önce;
Senden öylesine,
ölesiye,
nefret ederdim.

Sen bile kendini tanýyamazdýn...


Sosyal Medyada Paylaşın: