Hey Çocuk!
Hey çocuk!
Sakýn silme gülümsemelerini dudaklarýndan
Yüreðin kan aðlasa bile hasretten, ayrýlýktan
Sen sev gülümsemeyi
Seviyorum demeyi sev
Sevmeyi sev çocuk, sevmeyi sev
Herkesin yüreði sen ol boðmaya çalýþýlan
Gülümsemeyi hatýrlat çocuk
Gülümset
Ýnsan dediðin nedir ki
Bir yürek, bir de gülümsemeye hasret bir yýðýn et
Bilirsin sevdikçe çoðalýr yürek
Þiirlerin gibi bin yürek yap yüreðini
Her yüreðe sevgi sun, þefkat sun, affetmeyi öðret
Sevmeyi öðret çocuk
Beklenecek çok þeye raðmen
Beklentisiz sevmeyi öðret, sevmeyi öðret çocuk, sevmeyi öðret
De ki peþinde olduðunuz ne
Hepiniz neden mahzun, neden çaresizsiniz
Ýçinizdeki çocuða kulak verin
Ve sakýn unutmayýn
Çare sizsiniz
Aðlamayý bilmez içinizdeki çocuk
Hep neþeyle koþmak ister, coþmak ister
Niye zincirlediklerini sor karanlýklara
Her þeye raðmen de
Her þeye raðmen gülümsemeyi taþýmak varken yarýnlara
Baharý bütün mevsimlere yaymayý anlat
Geceye gündüz, gündüze gece eklesinler
Nefes alsýn almasýn
Konuþsun konuþmasýn
Söyle çocuk! Ne olur söyle bütün canlýlarý sevsinler
Hani derdin ya insan tek açýmlýk güldür diye
Yine de
En parlak renkleri giyinsinler ruhlarýna, bu ilk ve son açýþýdýr goncanýn
Bülbüller bahçelerinde ötsün daima
Çið tanelerine güllerin gözyaþý derler ya, de ki hepsi yalan
Aslýnda o de, o, gülün mutluluðudur þafaktan kalan
Güller aðlamayý bilmezler de, bilmemeliler de çocuk
Artýk kendilerini tanýsýnlar
Þimþekler çaksýn, fýrtýnalar kopsun, yer yarýlsýn yerin üstünde
Söyle çocuk, söyle
Bundan sonra hayata gül olarak baksýnlar, bakýnsýnlar
Birer Leyla olsunlar, birer Mecnun olsunlar
Güzeli görsünler, hep güzeli bulsunlar
Gidenlerin yeri boþ kalmaz de çocuk, boþ kalamaz de
Kýrsýnlar zincirleri, kilitleri söksünler
Haykýr güzel çocuk kulaklarýna
Yerine bir tebessüm ve yýðýnla sevgi döksünler
Yalnýzlýk zulümdür
Yalnýzlýk yaþarken ölümdür
Söyle ne kendilerine zulmetsinler, ne sevgilerini gömsünler firavun mezarlarýna
Sevdikçe çoðalýr yürek, sevsinler, býkmadan, usanmadan sevsinler
Ne olur
Ne olur biz karþýlýksýz seviyoruz desinler
Yürekleri kadar
Yüreklerince öpülsünler…
Hey be çocuk
Bu bininci þiirin
Damlalarýný sildiðin þiirler az deðil
Bilirim iki yanýn bahar fakat
Hep sakladýn, her yanýn yaz deðil
Sevmeyi öðrendin severek bu kesin
Bir türlü sevilmeyi öðrenemedin
Alnýndan öpeyim seni izin ver çocuk
Vurdun yumruðunu masaya
Býkmadýn, usanmadýn
Her defasýnda yine ya gülümsettin ya gülümsedin
Yine gülümsedin
Çiçek ol dört mevsim dillere
Alýnan þiir kokulu nefes ol
Býkma sakýn hiçbir þeyden çocuk
Herkes sussa bile en derin karanlýklarýnda susma sakýn
Sen onlarýn dili ol, onlarýn suskun sesi ol
Çýkar kuytularýndan umutlarýný,
Sil üzerlerine bulaþan acýlarý, ilk günkü gibi neþesi ol
Git uyu artýk en sakin uykunla çocuk
Yalanlarý görme, ihanetleri görme, kibri, gururu görme
Kendini beðenmiþliði, üstünlüðü sil at kendi gökyüzünden
Varsýn istediði kadar sövsün martýlar, dövsün dalgalar
Okþa bütün yürekleri
Elveda derken yavaþ yavaþ þiire
Sakýn sevginden baþka þey verme
Ýnanýp da gülümseyen kalmasa bile çocuk
Sen hep gülümse, sen hep gülümse…
Gülümse çocuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.