MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Hey Çocuk!
Turgut GÜLER UZDU

Hey Çocuk!



Hey çocuk!
Sakýn silme gülümsemelerini dudaklarýndan
Yüreðin kan aðlasa bile hasretten, ayrýlýktan
Sen sev gülümsemeyi
Seviyorum demeyi sev
Sevmeyi sev çocuk, sevmeyi sev

Herkesin yüreði sen ol boðmaya çalýþýlan
Gülümsemeyi hatýrlat çocuk
Gülümset
Ýnsan dediðin nedir ki
Bir yürek, bir de gülümsemeye hasret bir yýðýn et

Bilirsin sevdikçe çoðalýr yürek
Þiirlerin gibi bin yürek yap yüreðini
Her yüreðe sevgi sun, þefkat sun, affetmeyi öðret
Sevmeyi öðret çocuk
Beklenecek çok þeye raðmen
Beklentisiz sevmeyi öðret, sevmeyi öðret çocuk, sevmeyi öðret

De ki peþinde olduðunuz ne
Hepiniz neden mahzun, neden çaresizsiniz
Ýçinizdeki çocuða kulak verin
Ve sakýn unutmayýn
Çare sizsiniz

Aðlamayý bilmez içinizdeki çocuk
Hep neþeyle koþmak ister, coþmak ister
Niye zincirlediklerini sor karanlýklara
Her þeye raðmen de
Her þeye raðmen gülümsemeyi taþýmak varken yarýnlara

Baharý bütün mevsimlere yaymayý anlat
Geceye gündüz, gündüze gece eklesinler
Nefes alsýn almasýn
Konuþsun konuþmasýn
Söyle çocuk! Ne olur söyle bütün canlýlarý sevsinler

Hani derdin ya insan tek açýmlýk güldür diye
Yine de
En parlak renkleri giyinsinler ruhlarýna, bu ilk ve son açýþýdýr goncanýn
Bülbüller bahçelerinde ötsün daima
Çið tanelerine güllerin gözyaþý derler ya, de ki hepsi yalan
Aslýnda o de, o, gülün mutluluðudur þafaktan kalan

Güller aðlamayý bilmezler de, bilmemeliler de çocuk
Artýk kendilerini tanýsýnlar
Þimþekler çaksýn, fýrtýnalar kopsun, yer yarýlsýn yerin üstünde
Söyle çocuk, söyle
Bundan sonra hayata gül olarak baksýnlar, bakýnsýnlar

Birer Leyla olsunlar, birer Mecnun olsunlar
Güzeli görsünler, hep güzeli bulsunlar
Gidenlerin yeri boþ kalmaz de çocuk, boþ kalamaz de
Kýrsýnlar zincirleri, kilitleri söksünler
Haykýr güzel çocuk kulaklarýna
Yerine bir tebessüm ve yýðýnla sevgi döksünler


Yalnýzlýk zulümdür
Yalnýzlýk yaþarken ölümdür
Söyle ne kendilerine zulmetsinler, ne sevgilerini gömsünler firavun mezarlarýna
Sevdikçe çoðalýr yürek, sevsinler, býkmadan, usanmadan sevsinler
Ne olur
Ne olur biz karþýlýksýz seviyoruz desinler
Yürekleri kadar
Yüreklerince öpülsünler…

Hey be çocuk
Bu bininci þiirin
Damlalarýný sildiðin þiirler az deðil
Bilirim iki yanýn bahar fakat
Hep sakladýn, her yanýn yaz deðil

Sevmeyi öðrendin severek bu kesin
Bir türlü sevilmeyi öðrenemedin
Alnýndan öpeyim seni izin ver çocuk
Vurdun yumruðunu masaya
Býkmadýn, usanmadýn
Her defasýnda yine ya gülümsettin ya gülümsedin
Yine gülümsedin

Çiçek ol dört mevsim dillere
Alýnan þiir kokulu nefes ol
Býkma sakýn hiçbir þeyden çocuk
Herkes sussa bile en derin karanlýklarýnda susma sakýn
Sen onlarýn dili ol, onlarýn suskun sesi ol
Çýkar kuytularýndan umutlarýný,
Sil üzerlerine bulaþan acýlarý, ilk günkü gibi neþesi ol

Git uyu artýk en sakin uykunla çocuk
Yalanlarý görme, ihanetleri görme, kibri, gururu görme
Kendini beðenmiþliði, üstünlüðü sil at kendi gökyüzünden
Varsýn istediði kadar sövsün martýlar, dövsün dalgalar
Okþa bütün yürekleri
Elveda derken yavaþ yavaþ þiire
Sakýn sevginden baþka þey verme
Ýnanýp da gülümseyen kalmasa bile çocuk
Sen hep gülümse, sen hep gülümse…
Gülümse çocuk.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.