Oradaydık VII

Oradaydýk,

Yavaþ yavaþ yürüyorduk,

unutulmuþ belleklerimiz kolumuzun altýnda.

Neden yürüdüðümüzü unutalý bin mevsim geçmiþti.

Birimiz ," evet bin, saydým ben!" dedi.

DÖnüp de bakmadýk bile yüzüne birimizin.

Birden gök haykýrdý þiddetle.

Hemen durduk...

Hemen durduk...

Sanki biri göðün jaluzisini hýzlýca aþaðý indirmiþti.

Sanki biri hýzlýca göðü siyaha boyayývermiþti.

Ve sanki biri göðün jaluzisini hafifçe araladý.

Bulutlar yukarda toplanmýþ,

fýsýr fýsýr birþeyler konuþuyordu.

Merak ettik...

"ÇOk merak ettik deðil mi?" dedi birimiz...

Ama..

Birden bulutlar ayrýlýverdi.

Ve arapça kelimeler düþmeye baþladý yaðmur gibi :

Ene

Enti

Hiye

Vahid

Ýsnan

Selase

Hepimiz ürktük...

Kaçsak mý diye düþünürken ,

"hadi toplayalým" dedi birimiz.

Toplamaya baþladýk,

yaðmuru elleyen güleç çocuklar gibi.

Yaðýyordu :

Ebyad

Esved

Topluyorduk, avuçlarýmýzý dev gibi açýp...

Yaðýyordu :

Haram

"Kaçýn kaçýn ! Ona dokunmayýn!" dedi birimiz.

"O ne ki" dedi ötekimiz.

"Kaçýn!" dedik hepimiz.

Hýzlýca kaçmaya baþladýk.

Biraz uzaklaþtýk, gözlerimizi arkamýza çevirdik.

Ki,

bir göl olmuþ sözcüklerden.

Üstünde harelenen bir yazý :

"Ben , sen, o ve Beyaz ve Siyah,

haram olur iþte gerçek , bembeyaz tanýklýðýnýza..."

Oradaydýk...

Oradaydýk yine ,

bir hayali daha kalplerimizden sakýnýrken..."


Oktay Coþar

Sosyal Medyada Paylaşın: