AYRILIK DÜŞTÜ HIÇKIRIĞIMA
Havada uçuþan nefesinin zerrelerini, içime çekiyorum…
Kardelen misali buzlarý kýrýyorum ve semaya yükseliyorum.
Kýpýr kýpýr nevbaharýn kucaðýnda, yüreðinde kayboluyorum…
Sana adadýðým kan güllerine seni anlatýyorum,
Bir annenin çocuðuna esrarlý bir masalý anlattýðý gibi…
Sim sýrmalý güneþ sendeki sýcaklýðý kýskanýyor…
Ve isimsiz kayboluþlar kara bulutlaru davet ediyor yüreðime…
Sinemin gizinde dermansýz yareme mubtelayým þimdi.
Aktýkça cana özlemin sýzýntýsý ýlýk ýlýk,
Ruhum pervasýz acýnýn hazzýnda kanatlanýyor.
Gizlenen kül yýðýnýn, Köz kavrukluðunda sevdam,
Sýðýnýr mavi alevlerin eteklerine can simidi misali
Ucuz sözcüklerin gölgesine sýðmayan,sana olan sevdamý,
Arz ederim arþa halimi, medet umarak Hak’dan,
Kaybetmenin korkusu çöreklenince haince yüreðime.
Feryadýnda parelenen bülbülün avazý suskun þimdi kuytularda.
Yürek topraðýnda göz yaþýyla büyüttüðüm güller,
Bükük boyunlarýyla soluk, küskün beklemelerde süresiz…
Ruhum kaybetmelerin korkulu serzeniþlerde kývranýr,
Ve ayrýlýk düþer hýçkýrýðýma sessizce…
remzihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye DEMİR ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.