Bir heykel gibi yontulmuþ ve yeniden biçimlendirilmiþ kalp, ormandaki adsýz perilerin düþlüðünü taþça, ölümce durgunluðun güçlüðünü biliyor Zira insan, hep olduðu insan kalamýyor
Dizlerini karnýna çekmiþ madenî kuþlar hayalleyen çocuk, üþüdüðünde birisi pencereyi kapatsýn birisi tutsun öfkelerinin elinden birisi götürsün istiyor Zira insan, çocukluðunun kime dönüþeceðini bilemiyor
Adama aþkýný tanýyan kadýn, “Ellerimizin de bir mazisi var” diyor ve onu, kýnalý sözlerinden seviyor Zira insan, anýmsamaz olunca yaþamamýþ olmuyor
gülgün Sosyal Medyada Paylaşın:
günaydıngüneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.