çok geçmedi dökük sýrlý eski bir ayna çekti içine kimsesiz sessizliklere deðdi gözlerim sürgünüydüm koyu yeþillerin sesler mi dilsizdi, yansýmalar mý sözsüz kim bilir ki, duyamayan ben miyim
düþündüm sonra ayna nasýl söz olsun her sýfata yalnýzlýðýn, hýrçýnlýðýn, mutsuzluðun çizgileri mi çizili yüzümde kýl payýnda yaþamak benim seçimim yansýmalar ne eylesin ayna kime söylesin
gülgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
günaydıngüneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.