serseri bir bulutum yersiz yurtsuz… gölgeleyecek karýþ topraðým serinletecek damla yaþým yok ne fýrtýnalara yüklü sýrtým ne de þimþek çakan gözlerim var
küsüm baharýn yeþil kokan nefesine beyaz duvaklý limon çiçeklerine ýssýz vadilerin derin koyaklarýnda esmesin çýlgýn rüzgârlar uðuldamasýn kulaklarým açmasýn ebruli zambaklar ne çýkar...
köhne harabelerin çöküntülerinde aslýný arayan… unutulmuþ bir gölgeyim
….
býrak! öleyim sevgili sessizliðin koynunda göm beni, suskunluðuna kendi ellerinle ya da hep yaptýðýn gibi aceleci tavýrlarýnla kov beni! yüreðinin köþelerinden nasýlsa söndü gözlerimin ýþýðý korkma! bak acýtmýyor karanlýklar…
gelip geçmesen þehrimin dar sokaklarýndan sinmese kokun kaldýrým taþlarýna nefesin çarpmasa bahçemdeki erik aðacýna gözlerin takýlmasa da olur mavi panjurlarýma aþkýmýn gözyaþlarý yine de sular mor menekþelerimizi