yine kan kokulu geceler efsunlu siluetlere gebe peþimde dev cüsseli karanlýklar falezlerden býraksam kendimi tutar mý beni sevaplarým
üstüme üstüme yürüyor korkularým kýrýk aynalardan yansýyan binlerce ben paramparça, ruhum acýlara soyunuyor tüm çýplaklýðýmla umutsuzluða giyiniyorum ah! içiyor karanlýk aydýnlýðýmý…
þimdi adaletsiz dünyada asalet maskeli kötülere karþý çaresiz kalmak öylece bir baþýna… elim kolum dilim baðlýyken mutlu rolü oynamak en aðýr sahne, en çirkin oyun bu
dilimden dökülen her bir replik çürütüyor nefesimi… usumsa akýl oyunlarýný çoktan terk etti faydasý yok zeki olmanýn maddenin aðýrlýðýnda yenilmeye mahkumsa insan kokuþmuþ kangren olmuþ bir düzende dürüst olmak en ucuz yafta peki ölüler rahat mý gittikleri yerde
zehirli oklar saplanmýþ sevinçlerime çatýdan düþmüþ yavru serçe gibi kaskatý hayallerim… gökyüzünün mavisini son kez perdelerken gözlerim bir daha bir daha uçmak kolay mý
kanayan kuraklýðýmda boðuluyorum bir damla suyun yoksuluyum harami zenginliði ise hoyrat ellerde bir nefescik soluk üfler misin Tanrým…
durma! zampara zaman geçip giderken hayatýmdan zebil et ömrümü þimdi biliyorum artýk… bir çift goncamý bir çift turnamý… emanet edeceðim hiçbir yürek yok
hiçbir avuntu içimdeki anaforlarý dindiremez b ý r a k ý n k a r a n l ý ð ý m a a y d ü þ s ü n belki gülümser içimdeki a c ý l a r…
-------
ayse ucar 09/07 /2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.