Varoluşunun Varoşu

Varoluþunun Varoþu

son kokuyor oda dýþarýsý artýk yok sanki
her þey kýsa aramýzdaki ara hariç
kalbin durmasý her zaman ani
yüz yýl sonra da olsa
tanýdýk bir duvar dibinde...

heceleyerek yaþýyorum özlemeyi kan ter içinde
yokluðunun yorgun hastalýðýndan korunmak için
bunu ben istemiþ olabilirim zamanlar dýþý
baþkalarýnýn gediklisi kýyý düþkünü gölge izi
anlamaya çalýþmadýðýn kanýmýn akýþ gerekçesisin
haykýrdýðým bu serçe üþümesiyle geliyorum
ulaþamamaya...

gergin kýþlar gecesizken kýzýl yüzümde
yorgan altý kekre uykusuzluklarla bastýrýrdý sabah
yanýmdan geçen hiçbir sen bakýþlarýn olmazdý
acýlarýma ve baþbaþa anýlarýmýza saygýlý
baþkalarý olurdun baþkalarýyla
þehir öðlen sýcaðýnda ve ben hep sinemasýz
bakmamaya özen gösterirdim
bana seslenmeyen bana seslenmelerine...

kara kuru yaðmurlar mutsuzluðun tek moraliydi
göz pýnarlarýnda ýslanmayý öðrenmiþim bir kere
bir tek mutsuzluðumdu sen harici içime çektiðim
isterse bej bir kansere dönüþsün artýk yaz baþlangýçlarý
ses ve týný korkulu kabuslarýn ortasýndayým
eve benzer sokaklarda kendimden kaçýyorum
bir o zaman ellerimden tutuyorsun...

aðladýðým aðlamak deðil aðlayýþsal isyan olmalý
güldüðüm gülmek deðil
nefesinle sadece bir ikindiye rastlarým ümidi
düþüncelerim suya düþmediði için
kaldýrýmlarýn gücü yetmiyor kavuþmak yorumlarýmý þaþýrtmaya
bütün taþlarý ayakta sonumuzun
sana koþarak yalýnlaþtýðým bu duraðanlýkta
bir kez daha varoþu oluyorum varoluþunun...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: