Þimdi, al eline bir kadeh ve otur þöyle dostum. Bu gece, masamýza meze tüm dertler. Hiç anlatmamý bekleme benden. Hatta hiç düþünmeden, sýk kafama gitsin. Veya al intikamýný acýlarýnýn. Vur masaya daðýt, küfret. Her yudumda daha fazla ve her duyduðun acýda daha çok.
Bu gece, öldür beni. Daha önce hiç yapmadýðýn kadar sert vur yüreðime. Daha önce kimsenin yapamadýðý kadar, sen yap! Kafamda kurmaktan býktýðým bu dünyayý, yýk baþýma bir kurþunda. Var olmadýðým kadar hayatta, yokluðumu yaþat ona. Ne duruyorsun, çek tetiði. Tüm acýlarý patlat alnýmda. Bir kadeh daha doldur sonra kendine. Ve anla! Her zaman, gidecekmiþ gibi bak hayata. Fakat, dolu dolu yaþa. Sev, sevilmediðin kadar. Ve þunu unutma; unutmayý bil..
// Anýl Müçeoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
anilmuceoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.