Kibrit kutusu sevinçlerim ellerinin önünde su içerken gülüþlere, gülmelerini unutturma bana yanýmda olduðum sürece
artýk gülmelerin ne kadar yakýþtýðýna dair
susmalarýn efkarý ile dolaþma her yerde
mavi þallarýn sarar iken yüreðini
bir güneþ olup ak ýrmaklar gibi
yaralý boynumu uzattýðýn ellerinden
kaybolmalarýmý sakla
çaldýðýn an uyuduðum hayallerinden
bir kent çiz
yalnýz sen ve ben
uyandýðýn sýcak yazlara
uyandýr gözlerinde beni
þarkýlarý kapat
yalnýz sen konuþ
dinleyeyim saatlerce
denizleri sar mendiline
saçlarýnýn emziðinde okyanus
ve terk edilmiþ iken simsiyah kýyýlar
gündüzü olmayan çocukluðuna yaslanýrken
þiirin ömrüne düþen hikayesini çal küflerimden
nefes aldýðým yalnýzlýk hikayemden
tavana asýlý susmalarýmý çýkartýp her gece
yitim düþlerime sar kanla dolmuþ parmak uçlarýný
bilge bir beyazlýkla
benim olmayan gün dönümlerine sar
sonra ölü bir balýk koy yorgun gözlerime
içinde sana doðacak bir hayal ile
ayrýlýklarýn hüzünlü birikiþlerini
içine göm
içime göm
aþk adýna kirletmeden aþkýn sihrini
titreyen ellerime dokunduðun gülüþlerde
sen hep gül böyle
hep gülerken göreyim gözlerimde
sonra yine sen bilirsin
istersen sar mavi þalýn ile beni de
Bir Garip Þair...