Ben Bir Gün Tünemişken
Tünemiþim ben korkak bir palyaçoyken
Yine tünemiþim dul kalmýþ bir dalýn üstünde
Dumanlar içinde kendini arayan bir ürkek bir gölgeymiþim
Beni silkelemiþ de rüyanýn biri, öyle düþmüþüm kaskatý gerçeklerimin üstüne
Neysi ki buldum samanlýkta aradýðým iðneyi
Kýrýlmýþ diðer dallarýmý dikmek için ruh aðacýma
Yine komiklik yaparken sinirli ormanýn içinde
Neyse ki aldýrdým sonradan komikliðimi
Yüzümdeki boyalar yaðmur sularýyla birlikte kayboldu
Kýrmýzý burnumu satýlýða çýkardým, o da burunsuz birine kýsmet oldu
Kocaman ayakkabýlarýmý dört kiþi birden giyiyor þimdi
Neyse ki aldýrdým sonradan sýrýtýk suratýmý
Ýçimde birikmiþ tebessümlerle birlikte anýlar denizine gömüldüler
Neden gülmüyorsun diyorlar bana
Sanki birkaç gülücük borçluymuþum gibi onlara
Sanki ben gülünce mutsuzluklarý eksilecekmiþ gibi
Sanki dandini dandini dastana da
Danalar daha erken girecek bostana
Þimdilerdeyse sonradan akýllanmýþ bir akbabayla ayný yerde tünüyorum
o didikliyor ben yiyorum
o yiyor ben didikliyorum
didik didik didikliyorum
didik didik
didik
leþleri
leþ gibi bunlar
sonradan sevme bunlar
hiç gerçek görmemiþ bunlar
leþ kokularýný parfümleriyle kapatanlar bunlar
gülemiyorum da artýk
nasýl söyleyeyim
yer yarýlmýþ da içine aðlamýþým gibi
sanki
sankiler hep sýrtýmda dayanýlmaz bir kaþýntýymýþ gibi sanki
sanki
inan ki
an ki
ki
ki bitti dediðin nokta
canlanýr birden yeniden
ki
bir ki kadar bile
baðlanamadým hiçbir sözcüðe...
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.