kedilerin bile uðramadýðý
bir mahalleydi bizimkisi
gün bile doðmak istemezdi
yaðmur ise tereddüt içinde kirli yaðardý
bizim mahallede
saygý ve sevgi yoktu
yýllar önce küsmüþler görüþmüyorlardý
insan görünümlü insancýklar yaþardý ki
bu insancýklar kendileriyle bile küstü
komþularýn sabah kahveleri olmazdý
kýrk yýllýk hatýr uzun geldiðinden mi ne
fincanlar ’þey bizde kalmamýþ da’ diye uzatýlýrdý
herkes birbirine katlamalý borçluydu ama
hiç kimsenin kimseye can borcu vefa borcu yoktu
gündüzler geceler gibi sessiz
geceler ise sanatçý ruhlar vardý mahallemizde
gençler sprey boyalý duvar sanatlarýyla
alkolikler ise her telden nara atmalarýyla
doldururlardý geceyi
sporcu ruhlarý da unutmamak lazým
duvarlara týrmanýp balkondan balkona atlama
kýsa mesafeli engelli çanta kapkaççýlarý vardý
þehrimin bu kenar mahallesinde
öyle bir mahalleydi ki bizim mahalle
’ülkemde eþi benzeri bulunmaz’
diyebilseydim keþke...
27/08/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.