Beni Değil Kendini Anlatıyor Yüreğim

Sana baktýðýmda rengarenk olurdu yüreðim,
Sayýsýz yýldýz düþerdi denizin aynasýna;
Adýný bilmediðim binlerce çiçek açardý gönlümde!
Seni býrakýp gittiðimde gözlerim buðulanýr;
Yapay ölümler baþlardý acýlý iniltilerle,
Yüreðimin en gizli mahzeninde!..
 
Seni özlediðimde yaðmur yaðardý gözlerimden;
Sis düþerdi, sessizlik çökerdi içime.
Hayalin ýþýðým olur, aydýnlatýrdý yüzümü;
Kapanmamak  için direnirdi kirpiklerim,
Ateþ çemberini hýzla delip geçerdi sevincim...
 
Senden uzak kaldýðýmda solardý yüzüm;
Erkene alýnýrdý ecelim,
Yokluðunu hissedince öfkelenir,
Kýyýyý parçalardý dalgalarým...
Kayýtsýz kalýrdý deniz,
Limanýna yanaþan gemilere...
 
Seni düþündüðümde bulutlar çekilir;
Karanlýk  biter, masmavi olurdu gökyüzüm.
Bir kýrýk ay düþerdi avucumun ortasýna,
Kenarý oyalý yýldýzlar akardý yalnýzlýðýmýn ayak ucuna...
 
Sensizlik aklýma geldiðinde ölümüme bir gün kalýrdý,
Buzdan bir yanardað çömelirdi yüreðimin ortasýna;
Mücrim bir el uzanýr, dokunurdu düþlerime...
Ellerim çözülür, aklýma karanlýk çökerdi;
Talihsiz fýrtýnalara yakalanýrdý baharým.
Hiçbir þeye benzemeyen bir hiçle süngülenir
Alt-üst olurdu varlýðým!
 
Gel gel sevgilim beklemelerim tükensin,
Bu kaðýt kokulu dünyanýn cennetinde
Sana da bana da bir yer ayrýlsýn...


29 Haziran 2011/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: