Kırık Sevinçlerle Oynuyor Gönlüm

Yolculuklar düþledim yarýnlara
Ýçimde siyah uçurumlar açýldý
Sürgülü kapýlar ardýndan bir ses
Kaderine yan dedi!

Yeþil umutlar diktim yollara
Üzerine mavi hüzünler yaðdý
Bir günahýn sancýsýndan olacak ki
Baharlar kýþa kaydý...

Bir yazým olsun istedim
Þakaklarýmda güz gülleri açtýrdým
Gül dikenin karanlýk suyunda boðuldu
Umut güneþin ellerinde soldu!

Güneþ dünyaya sýrtýný döndü
Her yer, her þey zifiri karanlýk
Düþler yarým, umutlar alabora
Yine yalnýzlýk çekecek gönlüm
Kendi gölgesine yabancý oldu yüreðim
Kim tutar þimdi bilinmezin elinden?

Oysa sözüm vardý þafaða
Erken uyanacaktým sabaha
Düþlenenler olmadý
Canýmdan bir yaprak düþtü
Gecenin nabzý ellimde durdu
Üzerinde beyaz bir elbise
Karanlýk korkudan öldü!..

Aklým beni yanýlttý
Ben aklýmýn yalancýsýyým!..
Rüzgar fýrtýnayý çaðýrýr þimdi!..

ANKARA/7 Haziran 2011
Rukiye Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: