Ýþte açtým !, susamýþ ellerimi semaya, Yalvarmaktayým yine, yüce Allah ’ a, Ýnþallah merhamet eder, ben ! zavallýya, Yalvara, yalvara ermek isterim sabaha.
Kainatý aydýnlatsa da sabahýn güneþi, Aydýnlanmaz içim ruhumu sarmýþ azap, Boðazýma durdu, Silifke’nin o ham keþi, Çare bulur mu bilmem, þu doktor arap.
Öç almam gerek, belki o zamanlardan, Yedi tüketti bitirdi, dertsiz bedenimi, Öç almaya bile vakit yok ki, hazandan, Öç alacaðým diye, heder etsem kendimi.
Bittim zamanlarýn, üstüme çökmesinden, Tükendim, zamanýn yeyip bitirmesinden, Nefret ediyorum,çok hasta demesinden, Öç almam gerek, o kahreden zamandan.
Gelip geçti de, onca mevsim onca yýllar, Zaman güldürmedi, hazan etti yaradan, Soruyor bana, sana ne oldu diye insanlar, Sararýp soldum, oldum bir hasta sýradan.
a.yüksel þanlýer
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.