KARA KUŞLAR ÇİZİYORUM ÜŞÜMÜŞ KAĞITLARA

Ey düþedönük hayat çizgim
Karabasanlý ellerinle
Boðuyorsun gittikçe umutlarýmý
Ýçimden noktalamak geçiyor
Bir önceki günü
Öldürmek unutamadýklarýmý

Güneþten kaçýrdýkça karanlýðýmý
Bulanýyor alacaya kirliliklerim
Söylediklerimden çok
Söyleyemediklerim acýtýyor canýmý
Asýn beni güneþin yüzüne
Yýkansýn tüm kirlenmiþliklerim

Yýrtýyor göðsümü
Piþmanlýklarýmýn tiz sesi
kara kuþlar çiziyorum
Üþümüþ kaðýtlara
Örtüyorum günahlarýmý
Isýnýyor üþümüþ çocukluðum

Ben daha çocuktum
Büyümek korkuttu ruhumu.

Sosyal Medyada Paylaşın: