hani kumdan kaleler yapardýk gökdelen edasýyla ne zamanki dalga avuçlardý þah eserimizi yýlmazdýk...çocuk hýrsýmýzla bir daha bir daha... küçükken en çok saçlarýmý severdiler ta ki belime kadar... ama ben hiç sevmezdim oynarken önce saçlarým ebelenirdi canýmý çok yakardýlar... bir öðretmenim vardý bilmem kulaklarý çýnlar mý? ben… haksýzlýðý önce ondan öðrendim limon gibi ekþi duvar gibi sert durmayý ama yinede karþýlýksýz sevdim belkide bu yüzden öðretmen oldum can yakmak istemediðim haksýzlýktan nefret ettiðim için kimbilir? keþke güzel düþlerle hatýrlayabilseydim sizi ama yinede her harfin hatýrýna binlerce duacýyým size hiç unutamadýklarýmýz vardýrya hayatta siz körpe hayallerimin mimarýsýnýz ama sizden sonra çok mimarlar çizdi yazdý beni þükür karalamadýlar… hani þarký söyler flüt çalardým hatýrlýyor musun öðretmenim? sizden sonraysa … ben en çok müzik öðretmenlerimi sevdim hala þarký söylüyorum Öðretmenim! belki yýllar geçti ama beni tanýdýðýnýz yerdeyim…
S.YýldýzÇelik Sosyal Medyada Paylaşın:
saynur yıldız çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.