Seni Görme Tesadüfüme

kýraðýsý dudaðýnýn kalbimi ýslattý
sayýlý günlerim vardý hep hala öyle
sana rastlayacakmýþým gibi birgün
bir köþe baþýnda aný kovalarken...

amansýz bir soluksuzluktu bu ömür
her sokaðýnda seni andým kaldýrýmlar þaþkýný
soðuk perdeli camlardan korkup kaçarak
çocuk kaldým yaðmura cesaretimle meraklý
kapý açýlmalarýnda ses tonuna özlemimle
aðlýyorum...

heyecanýmla öperken sabahý
o aslýnda
seni o gün görme tesadüfüme olan sevincimdi
göremezsem görmüþlüðüm vardý
yanaðýna doluþmuþ ayva tüylerinde gözlerimin rengi
acý bir nehir gibi dolacak koynuma karanlýk
ama o kekre boþluk senin boþluðun
çok seviyorum nefesinin dalýndan yeni koparýlmýþ
yaprak kokusunu...

peyzajý yarým ellerimizin kaçak göçek yollarda
kuþ sürüleri gibi tatlý telaþýyla gözlerin
doyururken içlenmelerimin sonbaharýný
deðirmeni olurdu geliþin boðaz düðümlerimin
çaðla rengi bir kýþý karþýlarcasýna umutluyum
hiçbir duvar dümdüz pürüzsüz deðil
hýnç dolu bir aþkla susuyorum imkansýzlýðýna
sana...
ama kendime deðil
asla...

kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: