Yarına Umarsız

Yarýna Umarsýz

yorulur birgün kaçamaklýðý düþlerin
sýrma saçlý çocuklar gibi uyumayý özlemle anar bitmek
göðsümdeki aðrýnýn ana temasýnda gizlenen onurumsun
kurak kýþ bunaltýlarý yapýþýnca yakama...

saçma bir yaklaþýmla açýlýr ardýnda olmadýðýn kapýlar
ucunda olmadýðýn hiçbir sonun sonrasý deðilim
çok sesli solo yapardýk sýðýrcýk ürperiþleriyle
kirliliðine göðün
senin için deðilse sahtedir dað baþlarýný merak etmek
uzak köylerin gölgelediði ayrýlýklar
kan köpüklü...

çýnar sakinliðindeyken bütün zamanlar
düþlerimde köprüler eskittim yanaklarýnýn ýþýltýsýna
düþer gibiyim üstüne sensiz yazlarýn aynalardan uzak
kýmýltýsýzca bir gidiþ olacak bu defa
tek katlý eski evler gibi terk edilmiþ üzgün
ama onurlu
çok sevdim nefes alýþýndaki ürpertiyi...

içimde anýlar yýlkýsý soluksuz susuþun
boyasýz duvarlar kadar vakur edalý
susuþunu bile özledim rüyamda renksiz
ve dünyaya vefalý acýlar çektim
aðzýnýn açlýk kokusunu eþeledim
topraðýmýn toz zerreciklerisin
sendeyim lime lime kesintisiz...

yarýna umarsýz çocuklarlayým çipilleniþine
sözcüklerindeki hep en son imlada
beni koyverdiðin uçsuz bucaksýz yollarýn ortasýnda
kalem gibi aðaçlarýn yüreðime batmasýyla uðraþýyorum
yaþam dallarýmdý saç tellerin
n’olur eðil bak çýtýrtýsýna gazellerimin
ayaklarýna dolaþsam da gene birgün...








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: