Oysa..

Baþlayamadýðýmýz þeyler acýtýr içimizi.
Baþlamak için çýrpýndýðýmýz,ama asla gerçekleþtiremediðimiz hayaller,
Kapkara bir gecede sarar bedenimizi.
O’nun ismini haykýrarak uyanýrýz sabahýn 3ünde
Alnýmýzdaki terle,gözümüzdeki yaþ karýþýr birbirine
Ve gün aðarana kadar dökülürler ard arda...
Uyumaya korkar oluruz artýk.
GÜneþe küskünlüðümüz baþlar,siyaha dostluðumuz.

Her gün yineleriz ayný soruyu defalarca
’Neden?’
Beynimizi kemiren bu sorular bir hapsoluþtur aslýnda.
Biz istediðimize hapsolmuþuzdur ve iþin acýtan tarafý istediðimizin umrunda bile olmayýþýmýzdýr.
Yanarýz kor alevler de,yine de kýzamayýz ona.

Çevremizdekiler avutur bizi;’Geçer’
Ve biz,sadece kafa sallarýz sözcüklere.
Geçmeyeceðini,bu neþter yarasýnýn asla kapanmayacaðýný biliriz çünkü.
Hayal kurmak yerine acýyý doyasýya yaþamayý seçeriz.
Ondan gelen acý bile baðýmlýlýk yapar dizelerimizde.
Bizi içten içe öldürdüðünü bilir,yine de hayata inat býrakamayýz onlarý

Oysa gelse...
Gelse bitecektir bu çile.
Biz çaðýramayýz,o da gelmez.
Asla yaþanmayan bir aþk olur içimizdeki.
Ve içimizdeki kahraman,o sýrada baþka kaç prensesi uyandýrýr uykusundan..

Büþra Aslan..



Sosyal Medyada Paylaşın: