Mazinin tozlu kaldýrýmlarýnda kaldý mutluluklarým Ne maziye gidebilecek cesaretim var, Ne de mutluluklarýmý yanýma çaðýrmaya mecalim
Ýçimi acýtan bu deniz kokulu þehir miydi? Yoksa o deniz kokan adam mý? Bilemiyorum.
Bu yeni bir baþlangýç dediðim her aþk Bana o adamý hatýrlatýyor nedense Her baktýðým gözün derinliklerinde onun gülümseyiþi var sanki. Tuttuðum her el onun teni sýcaklýðýnda Söyledikleri her sözcük onun dudaklarýndan dökülüyor.
’Deniz...’ Hep bir nehir olarak akmak istedim ona. Ne zaman kýyýlarýna yaklaþsam Hýrçýn dalgalarýyla ürküttü beni
O böyleydi iþte... Uzaktan ve küçük bir küçük bir çocuðu sever gibi sevmeliydim onu O ’Yaklaþ!’ dediði zaman Usul usul sokulmalýydým yanýna
Ýçimi acýtan ne bu deniz kokulu þehirdi Ne de o þehirde yaþayan ’Deniz’ kokan adam Mazide býraktýðým mutluluklarýmdý yüreðimi yakan Anladým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
siyah_kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.