Gözlerim gece perdesini araladý Ellerim siyaha doðru uzandý Bulutlar, ýþýðýný söndürmüþ yýldýzlarýn. Avuçladýðým gibi kurtardým birini hücreden. Armaðan etti rengini yüreðime, Yürek bunu tanýr bir yerden, Tanýyan yalnýz yürek.
Bir oda istedi bizden Yürek açtý kapýsýný evin, Ev ki daðýnýk ve rutubetli, Koþarak uzandý yataðýna, O bu yoksulluðu tanýr, Ýnsanlýk tarihini biliyordu, Katliamlarý, iþkenceyi, mahpuslarý Ve ölen çocuklarý Unutmamýþtý.
2
Ýçimde bir misafir taþýmanýn sevinci
Otel odasýnýn penceresine yaklaþtým Minare ýþýðýnda beliren sadece martýlardý Bedenleri kar tanesi kadar beyaz.
Seslendim içlerindeki en yufka yürekliye Belki ala renk ona yakýþmayacaktý Ama uyku girmezdi gözlerime Sarýya bir yoldaþ renk olmasa. Masal kuþlarý gibi kondu omzuma Fýsýldayarak rengini istedim Kanatlarýyla yüreðimi okþadý Ve oracýkta beyazý býraktý.
Yürek selamladý lekesiz adamý Sarýnýn yanýna uðurladý onu Her ikisi uzun bir uykuya dalmýþtý Sahiplerinin armaðan ettiðini biliyordular Bilmeseler kim katlanýr bu yýkýk eve? Uzun süre onlarý izledim Ve küçük oda’da gezindim.
3
Gecenin hüznü üzerime çökerken Yine kadýnýmý özlediðim saatlerdi Gri renkli kazaðýyla dikildi karþýma.
Bu kazaðý tanýdým bir yerden Giderken alýp gitmiþti bedenimden.
Ellerini götürmüþ bebeðin yüreðine Okþayarak saçlarýný gri’yi aldým ondan Bu çýplaklýk parçaladý içimi Birazdan üþüyecekti Giydirdim üzerini yeniden.
Bir yaþ aktý avuçlarýma, Sevgiliden mi? Yürekten mi? Bilmiyorum. Bir damla daha düþtü yeniden, Baktým gözlerine nemsiz, Yüreðe seslendim sessiz. Koþtular ve baktýlar sevgiliye Göz penceremde iki renk Akan damlalarý bana sordular Dilim tutulmuþ suskun Soluðum kesik ve korkak Kapattý yürek kapýsýný Çýktý dýþarý beyaz ve sarý.
Koþtular öksüz kadýnýma Koklayýp sarýldýlar Yetmedi onunla bir aðladýlar.
Aldý gözlerinin içine beni Gülümsedi renkler.
Kelebekler gibi kanatlanýp Geldikleri yere gittiler.
O muhteþem gözlerini öptüm Kederli bir gece türküsü Duyuldu uzaktan kulaðýma Martýlar yaklaþtý pencereme Yýldýzlar aydýnlattý odamý.
Uzandý yataðýma kadýným Okþadým beyaz yanaklarýný, Hepsi bu aný gördüler Ve öldürdüler geceyi o vakit.
Elleri ellerimde uyuduk
4
Ýstanbul çýldýrýyordu Çýldýrýyordu Ýstanbul.
Birden güneþ belirdi yüzümde Ne martýlar ayný yerin de Ne yýldýzlar gök yüzün de Nede kadýnýmýn elleri ellerimde..
24.06.11 03:00 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.