O gün elimden düþerken ellerin
cebine atývermiþtin elini
sýkýþmýþtý yüreðin
çantandan çýkartýp ilacýný
çekmiþtin derinden
yakývermiþti gidiþin
ay tutulmalarýnda sebebi sen olan güneþini
gözlerinin rengine damlarken gecenin karanlýðý
saçlarýn misafir ederdi kokusunda okyanuslarý
anlaþýlmadýk duygularda
þekersiz bir kahve kadar acýydý liriksiz düþseliðim
gereði olmayan edebiyatýnda
gereði düþünülen bir umut dolmuþtu
ellerine ellerim ellerinden düþerken
mavi kanatlarýnda
deniz rüyasýnda þiirin
eyleminde bu þehir yanýyordu her gece bir daha
bana düþmeyen sana da düþmez þehrin sönük ýþýklarýnda
o gün yakýlmýþtý kilise önü mumlarý
bir adam kaldýrým taþý misafiri
ömrüne bedel hayali bir defa daha kalsan diye
çakýl taþý hikayeleri
yapraklarýn hýþýrtýsý
ve bir ses duyduðum yine
senin olabilir diye her gece
düþüverdiðim kanatsýz meleðimle
bildik bir ses ile yeniden
önce ellerin kapatýrdý yüzümü
dumanýnda hiçbir sese deðmeyen daðlarýn ardýnda bir yerde
inceden damlamalarý var yaðmurlarýmýn sensiz kaldýðý þehirde
ve
þimdi
önce ellerin düþüyor
ellerinin sesi geliyor aklýma
topraðýn baðrýnda ana dolu ellerin
öpmek için titrerken dudaklarým
bir defa daha kalsam diye yanýnda
dalgalarýn uzatmalý ömrüne birkaç saniye
coþkuna ait masal ile misafir oluyor
artýk ellerinin düþmeyeceði ellerim üzerinde
...