çalýnmýþ aþklarýn yýlký ecrinde zaman
saklambaç oynar tozlu bulutlarda rüzgâr
melek kanadýndan kopan inci tanesi
saklý bahçe de açan gül
güneþin eteklerinde sancý
ve
toplarken dikenlerini gül/ün minik serçe
saçlarýndan dökülür kan rengi gülüþ
ipek tenine
hiç bu kadar yakýþmamýþtý mai
ibriþim çetelesinde
karalýyorken yangýnlarýný yürek
geçmiþ zaman nedbesi gibi,
uçuklar…
dudaðýnýn kývrýmý
gözlerin,
bekâretinde gizli çocukluðun
ki..onlar hala masum.
burun deliðinde sýkýþýp kalmýþsa yaþam
göðsünde kurulur idam sehpasý
bir yanýnda cehennem zebanisi
vururken kazmasýný sin’ine
söker azý diþini
kýþ vurgunu olmuþ sevginin,
çekinik aþk cücüðü!
mazgalýna eksen kurak topraðýn
boy-boy büyürse prematüre günah
yol bitmez
týrtýl güncesinde
bir gün daha soyunurken,
yeni bir düne
solgun takvim yapraðýnýn
hendekleri vardýr zamanýn,
uçurumlarý da..
merdiveni yokuþtur aþkýn.
iniþi de çýkýþý da…
baðlanmýþsa ihanet topuzuna zincirin
ki, onlar puþt zamanlarýn zer/ duþlarýdýr
ister veli ol, isterse; deli
kývrak rakkasenin ateþinde
dönen pervane…
sol yanýma diyet düþüyorken kanlý hançeri
kýný ellerinde kaldý
yaralý, hep yaralý…
ahir zaman aþklarý…
Ümmü AÞCI