DÖN GERİ

Ey gülüþlerime kefen giydiren sevgili!
Sevgi cümlelerinin noktasýný mý çalmýþlardý?
Ben hep devamý gelecek sanýrdým ...


Ey oyuncak zaferleriyle gafil avlayan sevgili!
Ben senin cümlelerinin gizli öznesiyken;
Senin benim cümlelerimde sözde özne dahi olamayýþlarýn...

Çoktandýr sensizlik yakýp gecelerimi gitmiyor
Oysa ben hep sana ihbar ederdim sevgimi
Týpký bir muhbir gibi...

Söylesene hangi katil kendini ele verirdi
Anladým...gidiþlerine neden bulmaman bundandý
Zan altýndayým...

Oysa bu haltý sadece yüreðim yemiþti
Kalbimden aklýma mantýklý bir çeviri yok
Aklýmýn bundan haberi yoktu...

Hiç yapmadýðým bir þeyi üslendim
Ömrümün bir yarýsýný seni sevmekle geçirdim
Diðer yarýsýný da senden kalan acýlara direnmekle geçiyorum...



Ey sevgisine el açtýðým sevgili!
Ö(z)lüyorum dön geri
Ýstersen gelgitlerinle sar(s) beni...

Bilirim hiçbir ölüm kalbindeki ceset kadar acýtmaz
Ama þimdi bu kalp seni istiyor
Yetimhanedeki bir çocuðun annesini istemesi gibi...
Ýþte bu yüzden dönmelisin geri...
Sosyal Medyada Paylaşın: