çocuktum yaðmur okþarken saçlarýmý öyle masum öyle suskun sokulup baþka bir çocuðun koynuna kadýnlýða soyundum /kirletildi avuçlarým/
günler körebe oynadý gençliðimle postallar ezdi geçti aklýmda paslý birkaç kelime dilime vurdu gecenin ayazý yüreðime sýzdý þiir /yýllar akýp giden bir nehir/
bir temmuza daha uyanýrken mevsim çizikler varsa yüzümde parlamýyorsa göz bebeklerim ne çýnar gölgesi ne pýnar sesi fayda etmiyorsa zamanýn kývrýmlarýna unutmuþsa insanlýðýný insan /kadýnlýðýný kadýn/ mor hüzün sarkar bulutlardan (ruhum intiharýn eþiðinde)
ey haþmetine yandýðým dünya! doymadýn mý acýya ../ bu bir itiraftýr zehri barýndýrýyor þimdi dilim /..
Sevil Nizamoðullarý Sosyal Medyada Paylaşın:
sevil nizamoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.