aðustos böceði gibi yudumlarken geceyi asma altý sohbetlerdeyim yine/kendi kendimle ve bir selama muhtaç kalmamak için yenik düþtüm kelâma
gecenin çýðlýklarý rüzgarýn sesine karýþýyor yine uzaktan bir trenin düdüðü duyuluyor hangi hayalleri yýrtarak geliyor kim bilir yazýlmamýþ dizeleri serperek raylara kim bilir hangi ayrýlýða göðüs gerdi birileri
az önce cevizin yeþili deðdi elmanýn kýzýlýna ve yaban gülü kokuyor burnuma birkaç basamak insem/üþenmeden ýslak topraða deðecek ayaklarým birkaç basamak çýksam yýldýzlarý susturacak yüreðim
denizin tuzu deðse de tenime/zeytinin yeþili gözüme aþk þiirleri yazamýyorum son günlerde “çöplükte seviþemiyor insan”
ey peri nerede benim için sakladýðýn þiirler bak “þimdi þairler kadar yakýným uçuruma” kapadým gözlerimi
Sevil Nizamoðullarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevil nizamoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.