Bir hayalin buðusu akýyordu çatýdan
Biz evimiz yaðmur alýyor zannederdik,
Yorganlarýn altýnda titrerken.
Bir peyniri en küçük parçalara bölen,
Ve o parçalarý aile ile bölüþen kazanýyordu
Kahvaltý oyunlarýmýzda.
Zeytin bölünemezdi çekirdeðinden.
Yarýsýný kardeþim ýsýrýrdý,
Yarýsýný ben...
Öðlene kadar
Çýkmazdýk yataðýmýzdan.
Evin içinde saklambaç oynarken ,
Isýnmak için güneþi sobelemek isterdik.
Öyle güzel saklanýrdý ki,
Biz onu ararken kan ter içinde kalýr,
Uzun süre üþüdüðümüzü hissetmezdik.
Annem her gün baþka resimler yapardý makarnalarla
Tabaklarýmýza
Hep ayný þeyleri yemekten býkmaz,
Býksak da söyleyemezdik.
Bilirdik ki,
Eðer halimizden þikayet etmezsek
O haftanýn sonunda babam,
Çikolata getirir,
Ýkiye böler,
Her gün kenarýndan köþesinden kopartýp,
Yerdik...
Annemin her gün temizliðe gittiði evin
Bahçesinde gördük ilk kez kirazlarý.
Anneme ne zaman sorsam küpe derdi,
O kýrmýzý, dalýnda sallanan þeyler için
Uzunca bir süre pazardaki insanlarýn
Neden bir kese kaðýdý dolusu
Küpe aldýklarýný düþündüm durdum...
Sonra mahallemizdeki Ebru yerken anladým,
Çok acýktýðýn zaman küpelerinde yenilebileceklerini...
Hayata karþý en büyük oyunumuzdu fakirlik
Kardeþim ve ben çok iyi biliyorduk,
Her oyun gibi bu oyununda bir gün biteceðini...
Dip not: Bugün beni doðurduðun gün ana, zorluklarla savaþmanýn en iyi yolunun onlarla dalga geçmek olduðunu öðrettiðin için sonsuz þükranlarým, varlýðýna ...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.