Abartýlý þekilde, kalem, dil önde gider “Þâirler yalan söyler”, yazdýklarý ispâtý.(*) Nüktedanlýkta mâhir, cinas, imaj ha keza Muammalý söz söyler, onlar her yerde yiti.
Çilesi azýk olmuþ, dünyada sefa sürmez Sevdi mi o tam sever, yârde bir kusur görmez? Aþka, sevdâya muhtaç, maddeye deðer vermez Âþýk gönül adamý, istemez yalý, yatý.
Esas olan ölçü þu, bâtýn deðil de zâhir Aþk oduyla yanmýþsa, seven gönüller tâhir Yanlýþa tepki verir, þâir her yerde þâir Onun için fark etmez, ne doðu ne de batý.
Eðer insan insansa, kolay kolay söz yemez Þâir olmak mümkün mü, olunmadan bir çömez? Kafasýna takmýþsa, Nuh der peygamber demez Her kim ki ön yargýlý, fikir mermerden katý.
Aþka düþmeyen kiþi, sînesini daðlamaz Issýz çöl ortasýnda, gece/gündüz aðlamaz Ne renk tanýr, ne de ýrk, âþýðý yaþ baðlamaz Yeter ki fýrsat bulsun, dizginler sürer atý…
20/06/’11 Hanifi KARA
(*) Þuarâ: 26/223
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.