çýt kýrýldým kadýnlar vardý lambalarý sönerse hemen hazýrdý mumlarý öyle ahým þahým deðil tipine baksan eh iþte hani var diyebilecek bahar þenliklerinde olsa da kimse bakmazdý kimse onlarý anlamazdý..
çýt kýrýldým kadýnlar vardý ellerinde bukle bukle çiçekler gecenin mumlarý söndüðünde küserlerdi güneþe hani kendini yaz dendiðinde dudak bükerdi inceden konuþurdu, konuþturmazdý gülerdi,güldürmezdi hani size ne desem açsa aðzýný, açsa ki o an niye açtý derdi niye açtý yeniden..
çýt kýrýldým kadýnlarýydý onlar bir sokak arasýnda þehrin önce gülerdi inceden büyülü hülyalarda gezinirken ters tutmuþ sanki fotoðrafý ona bile dudak bükerdi..
çýt kýrýldým kadýnlar vardý elleri ellerimi görünce hemen de küserdi..
Ünal Çagabey
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ünal Çagabey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.