Yine bir haziran akþamýnda,
Güneþ batýp, açarken akþam sefalarý
Buruk bir hüzün kaplýyor bedenimi
Bir uzak boþluða bakýyor gözlerim,
Bir ýrmaðýn deltasýndan savrulurken okyanuslara,
Dizeler kanýyor dudaklarýmda
Ýçimde, Afrikalý bir çocuk aðlýyor...
Biz mi deðiþtik?
Yoksa yenik mi düþtük zamana.
Ýki yanlýþ bir doðru etmez iken,
Kandýrdýk mý kendimizi...
Vuslat, Kafdaðýnýn ötesinde iken,
Menekþelerle bezenmiþ gülistan mý düþledik
Biraz masum, biraz naif, yanýlgýlardamýydýk...
Hani, dolu dolu yaþar da tüketirsin ya sevgiyi,
Biz yaþayamadýklarýmýzda mý tükendik.
Galiba biz, kendimize yenildik..
16/06/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.